WeBible

1 - Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

2 - Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

3 - "Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

4 - Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

5 - E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

6 - Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

7 - Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

8 - E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

9 - U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

10 - sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

11 - Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

12 - Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

13 - Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

14 - bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

15 - ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

16 - Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

17 - Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

18 - Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

19 - Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

20 - Pse t'i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

21 - të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

22 - gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

23 - Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

24 - Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

25 - Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

26 - Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".