WeBible

1 - Job antwoordde, en sprak Waarom zijn er door den Almachtige dan geen tijden bepaald, En aanschouwen zij, die Hem kennen, zijn dagen niet?

2 - Waarom verzetten dan de bozen de grensstenen, En beroven zij kudde en herder?

3 - Ze voeren den ezel der wezen weg, En leggen beslag op het rund van de weduwe;

4 - De berooiden worden van de weg gedrongen, De armen in het land moeten zich allen verbergen;

5 - Als wilde ezels in de woestijn Trekken ze uit, om te zwoegen. Ze zoeken tot de avond naar buit, Maar geen brood voor hun kinderen!

6 - Ze roven des nachts de oogst van het veld, En zoeken de wijngaard der rijken af.

7 - Naakt overnachten zij, zonder kleed, En zonder dekking tegen de kou;

8 - Ze worden nat door de stortvloed der bergen, Drukken zich tegen de rotsen, omdat de schuilplaats ontbreekt

9 - Ze rukken den wees van de moederborst af En nemen den zuigeling der armen tot pand.

10 - Naakt lopen ze rond, ongekleed, Zelf hongerig, moeten ze schoven torsen;

11 - Ze persen de olie tussen twee stenen, Treden de perskuip, maar lijden dorst.

12 - Uit de stad stijgt het kermen der stervenden op, En roept de ziel der gewonden om hulp; Maar God luistert niet naar hun smeken, Hùn schenkt Hij geen aandacht!

13 - En schuwen het licht; Ze kennen zijn wegen niet, En blijven niet op zijn paden.

14 - Eer het licht wordt, maakt zich de moordenaar op, Om armen en berooiden te doden; En terwijl het nog nacht is, Sluipt hij rond als een dief.

15 - Het oog van den overspeler maakt van de schemering gebruik; Hij denkt: Geen oog, dat mij ziet; Hij slaat zich een sluier voor het gezicht,

16 - En breekt in het donker de huizen in. Maar zij sluiten zich op overdag, En willen van het daglicht niet weten;

17 - Voor hen allen is de morgen als de schaduw des doods, Zodra het licht wordt, overvalt hen de doodschrik!

18 - Die anderen vluchten weg voor de dag Zijn erfdeel ligt vervloekt in het land, Geen druiventreder trekt naar zijn wijnberg;

19 - Zoals droogte en hitte het sneeuwwater slurpen, Zo slurpt de onderwereld den zondaar op.

20 - Door de moederschoot wordt hij vergeten, De wormen smullen van hem; Zijn naam wordt niet langer herdacht, Zijn ongerechtigheid geknakt als een boom.

21 - Hij mishandelt de onvruchtbare, haar die niet baart, En behandelt de weduwe niet goed:

22 - Maar Hij, die tyrannen verplettert, Zal het wreken door zijn kracht!

23 - Hij is van zijn leven niet zeker, Gebroken de steun, waarop hij zich stut, En op zijn wegen ellende:

24 - Een korte tijd rijst hij omhoog, dan is hij niet meer. Hij verdort als een kwijnende plant, Verlept als de top van een aar!

25 - Is het niet waar, wie overtuigt mij van leugen, En wie ontzenuwt mijn betoog?