WeBible

1 - Heeft de mens niet een krijgsdienst op aarde, Gelijken zijn dagen niet op die van een knecht?

2 - Zoals een slaaf, die naar de schaduw verlangt, Zoals een knecht, die op zijn loon staat te wachten:

3 - Zo werden maanden van ellende mijn deel, En nachten van lijden mijn lot;

4 - Ga ik slapen, dan denk ik: wanneer wordt het dag, Als ik opsta: wanneer wordt het avond? Maar de avond blijft zich eindeloos rekken, En ik blijf vol onrust tot aan de morgen;

5 - Mijn vlees is met maden en korsten bedekt, Mijn huid splijt open en draagt;

6 - Mijn dagen zijn sneller dan een weversspoel, En lopen af, bij gebrek aan draad.

7 - Bedenk, dat mijn leven een ademtocht is, Dat mijn oog nooit meer het geluk zal aanschouwen;

8 - Dat het oog van hem, die mij ziet, mij niet meer zal speuren, En wanneer gij uw blik op mij richt, ik er niet meer zal zijn.

9 - Zoals een wolk vervliegt en verdwijnt, Zo stijgt, die in het dodenrijk daalt, er niet meer uit op;

10 - Hij keert naar zijn huis niet meer terug, En zijn eigen woonplaats kent hem niet langer!

11 - En daarom zal ik mijn mond niet snoeren, Maar spreken in de benauwdheid van mijn geest, En klagen in de bitterheid van mijn ziel: Gij dwingt mij er toe!

12 - Ik ben toch geen zee, of geen monster der zee Dat gij mij een slot oplegt!

13 - Wanneer ik denk: mijn bed brengt mij troost, Mijn sponde zal mijn zuchten verlichten:

14 - Dan gaat Gij mij door dromen verschrikken, En jaagt mij door visioenen ontsteltenis aan;

15 - Zodat ik nog liever word gewurgd, En de dood boven mijn smarten verkies.

16 - Ik verdwijn, ik blijf niet altijd in leven, Laat mij met rust, want mijn dagen zijn enkel een zucht!

17 - Wat is de mens, dat Gij zoveel belang in hem stelt, En hem uw aandacht blijft wijden;

18 - Dat Gij morgen aan morgen hem nagaat, En hem elk ogenblik toetst?

19 - Wanneer wendt Gij eindelijk eens uw oog van mij af, En laat Gij mij tijd, om mijn speeksel te slikken?

20 - Heb ik gezondigd: wat deed ik U, Gij Mensenbewaker! Waarom hebt Gij mij tot uw mikpunt gemaakt, En ben ik U maar tot last;

21 - Waarom niet liever mijn zonde vergeven, En mijn misdaad vergeten? Want weldra lig ik neer in het stof: Dan kunt Gij me zoeken, maar ik ben er niet meer!