WeBible

1 - Spreuken van Salomon, den zoon van David, Den koning van Israël:

2 - Ze leren u kennen wijsheid en tucht, Ze geven u begrip voor verstandige woorden;

3 - Ze voeden u op tot heilzame tucht, Rechtschapenheid, plichtsbesef en oprechtheid.

4 - Aan de onnozelen schenken ze ervaring, Aan jonge mensen doordachte kennis.

5 - Als een wijze ze hoort, zal hij zijn inzicht verdiepen, Een verstandig mens zal er ideeën door krijgen;

6 - Spreuk en strikvraag zal hij doorzien, De woorden der wijzen en hun problemen.

7 - Het ontzag voor Jahweh is de grondslag der wijsheid; Maar ongelovigen lachen om wijsheid en tucht.

8 - Mijn zoon, luister dus naar de wenken van uw vader, Sla niet in de wind, wat uw moeder u leerde;

9 - Want het siert uw hoofd als een krans, Uw hals als een snoer.

10 - Mijn zoon, als zondaars u willen verleiden, stem niet toe,

11 - Als ze u zeggen: Ga met ons mee, Laat ons loeren op bloed, Laat ons zo maar onschuldigen belagen,

12 - Gelijk de onderwereld hen levend verslinden, Als zij, die ten grave dalen, geheel en al;

13 - Allerlei kostbare schatten zullen we vinden, Onze huizen vullen met buit;

14 - Ge moogt meeloten in onze kring, Eén buidel zullen we samen delen!

15 - Mijn zoon, ga dan niet met hen mee, En houd uw voet af van hun pad;

16 - Want hun voeten ijlen naar het kwade, En haasten zich, om bloed te vergieten.

17 - Maar zoals het niet geeft, of het net wordt gespannen, Terwijl alle vogels het zien:

18 - Zo loeren ze slechts op hun eigen bloed, En belagen ze hun eigen leven!

19 - Zo gaat het allen, die uit zijn op oneerlijke winst: Deze beneemt zijn bezitters het leven.

20 - De wijsheid roept luid in de straten, Op de pleinen verheft ze haar stem;

21 - Ze roept op de tinne der muren, En spreekt aan de ingang der poorten:

22 - Hoe lang nog, dommen, blijft gij liever onnozel, Blijven de eigenwijzen verwaand, Willen de dwazen van geen wijsheid horen?

23 - Keert u tot mijn vermaning; Dan stort ik mijn geest over u uit, En maak u mijn woorden bekend.

24 - Maar zo ge weigert, als ik roep, En niemand er op let, als ik mijn hand verhef;

25 - Zo ge mijn raad geheel en al in de wind slaat, En van mijn vermaning niet wilt weten:

26 - Zal ik lachen, wanneer het u slecht gaat, Zal ik spotten, wanneer uw verschrikking komt als een onweer;

27 - Wanneer uw ongeluk nadert als een orkaan, Wanneer benauwdheid en angst u overvallen!

28 - Dan zal men mij roepen, maar zal ik niet antwoorden, Zal men mij zoeken, maar mij niet vinden!

29 - Omdat ze van wijsheid niets wilden weten, En het ontzag voor Jahweh niet hebben verkozen,

30 - Van mijn raad niets moesten hebben, En al mijn vermaan in de wind hebben geslagen:

31 - Zullen ze eten de vrucht van hun wandel, Verzadigd worden met wat ze beraamden.

32 - Want de onnozelen komen door hun onverschilligheid om, De dwazen storten door hun lichtzinnigheid in het verderf;

33 - Maar die naar mij luistert, zal in veiligheid wonen, Bevrijd van de vrees voor de rampen!