WeBible

1 - Van David; een leerdicht. Gelukkig hij, wiens schuld is vergeven, Wiens zonde is bedekt;

2 - Gelukkig de mens, wiens misdaad Jahweh niet langer gedenkt, In wiens geest geen onoprechtheid meer woont.

3 - Zolang ik bleef zwijgen, werd mijn gebeente verteerd Door mijn kreunen heel de dag;

4 - Want uw hand drukte dag en nacht op mij neer, En mijn merg droogde weg in verschroeiende gloed.

5 - Maar toen ik U mijn zonde beleed, Mijn schuld niet verheelde, En sprak: "Ik wil Jahweh mijn misdaad bekennen"; Toen hebt Gij de schuld mijner zonde vergeven.

6 - Daarom moeten alle vromen U om vergiffenis smeken, Zolang Gij U nog vinden laat; Dan zullen bij de stortvloed de onstuimige wateren Hèn niet bereiken.

7 - Gij zijt mijn schutse, en behoedt mij voor rampspoed, Gij omringt mij met jubel van heil!

8 - Nu wil ik u onderricht geven, De weg wijzen, die ge moet gaan; Ik wil u raden, En mijn oog op u richten.

9 - Wees niet als paarden Of muilezels zonder verstand, Die men moet mennen met toom en gebit, Of ze gehoorzamen niet.

10 - Veel kommer valt den boze ten deel, Maar de genade omringt wie op Jahweh vertrouwt.

11 - Verblijdt u in Jahweh en jubelt, gij vromen, Juicht allen, oprechten van hart!