WeBible

1 - Voor muziekbegeleiding. Wijze: De dood van den zoon. Een psalm van David.

2 - Met heel mijn hart wil ik U loven, o Jahweh En al uw wonderen vermelden;

3 - In U mij verheugen en juichen, Uw Naam, Allerhoogste, bezingen!

4 - Want mijn vijanden hebben de vlucht moeten nemen, Ze zijn gestruikeld en kwamen om voor uw blik;

5 - Want Gij hebt mijn pleit en belangen behartigd, Als rechtvaardig Rechter uw troon bestegen.

6 - De heidenen hebt Gij bestraft, De goddelozen vernietigd, Zelfs hun naam uitgewist Voor altijd en immer.

7 - De vijanden werden tot zwijgen gebracht, Voor goed hun zwaarden gebroken; Hun steden hebt Gij verwoest, Zelfs de herinnering er aan ging verloren.

8 - Ziet, Jahweh troont in eeuwigheid, Houdt zijn rechterstoel voor het oordeel gereed;

9 - Rechtvaardig richt Hij de wereld, Vonnist de volken, zoals ze verdienen.

10 - Zo bleef Jahweh een toevlucht voor de verdrukten, Een wijkplaats in tijden van nood;

11 - Die uw Naam kennen, mochten steeds op U hopen, Want nooit verliet Gij, die U zochten, o Jahweh!

12 - Zingt nu voor Jahweh, die de Sion bewoont, Roept tot de volken zijn daden;

13 - Want de Bloedwreker blijft de verdrukten gedenken, Vergeet hun noodkreten niet.

14 - Jahweh, wees mij genadig; zie mijn ellende, door mijn haters berokkend, Trek mij omhoog uit de poorten des doods,

15 - Opdat ik overal uw lof mag verkonden, Om uw redding juichen in de poorten der dochter van Sion.

16 - De heidenen zinken weg in de kuil, die ze groeven, Hun voet is gevangen in het net, dat ze spanden;

17 - Jahweh heeft Zich doen kennen, en vonnis gewezen: De goddeloze ligt in zijn eigen daden verstrikt.

18 - Zó mogen ook de zondaars naar het dodenrijk varen, Alle heidenen, die God niet gedenken;

19 - Maar de arme worde niet eeuwig vergeten, De hoop der verdrukten niet altijd beschaamd.

20 - Sta op dan, Jahweh! Laat zich de mens niet vermeten, Maar laat de heidenen worden gericht voor uw aanschijn.

21 - Jahweh, geef hun een les, Waaruit de heidenen leren, dat ze maar mens zijn.

22 - Waarom, Jahweh, zoudt Gij veraf blijven staan, U verbergen in tijden van nood?

23 - Waarom zou de arme zich ergeren aan de trots van den boze, In de listen worden verstrikt, die hij spon?

24 - Zie, de goddeloze pocht op zijn lusten, De woekeraar prijst zich gelukkig,

25 - De zondaar trekt honend zijn neus op voor Jahweh, En denkt maar: "Hij straft niet; er is geen God!"

26 - Zijn wandel is altijd krom uw wetten gooit hij ver van zich af, En wie hem weerstaat, fluit hij uit;

27 - Hij zegt bij zich zelf: "Nooit zal ik wankelen; Van geslacht tot geslacht treft mij ongeluk noch vloek!"

28 - Zijn mond zit vol bedrog en geweld, Verderf en onheil kleven aan zijn tong.

29 - Hij legt zich in hinderlaag achter de heggen, Om heimelijk de onschuld te moorden. Zijn ogen begluren den zwakke,

30 - Hij ligt op de loer als een leeuw in zijn hol; Hij besluipt den ongelukkige, om hem te bespringen, Grijpt hem vast, en sleept hem weg in zijn net.

31 - Dan slaat hij hem neer, kromt zich over hem heen, En de ongelukkige valt in zijn klauwen.

32 - En hij zegt bij zich zelf: "God vergeet het! Hij verbergt zijn gelaat; Hij ziet het niet eens!"

33 - Sta op dan Jahweh! Steek uw hand uit, o God; Vergeet de ongelukkigen niet!

34 - Waarom zou de booswicht God blijven honen, Bij zichzelf blijven zeggen: "Toch vergeldt Gij het niet!"

35 - Gij ziet toch het leed en de ellende; Gij blikt er op neer, om ze te wreken! De zwakke verlaat zich op U, En een wees hebt Gij altijd geholpen!

36 - Verbrijzel de arm van zondaar en boze; Vergeld hem zijn misdaad, laat ze niet ongestraft.

37 - Jahweh, wees Koning voor eeuwig en immer; Weg met de heidenen, weg uit zijn land!

38 - Hoor het smachtend verlangen der armen, o Jahweh; Luister naar de roep van hun hart:

39 - Om recht te verschaffen aan wees en verdrukte, Zodat ze niemand ter wereld meer vrezen.