WeBible

1 - Ijob respondis kaj diris:

2 - Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

3 - Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

4 - Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

5 - Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

6 - Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

7 - Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

8 - Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

9 - Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

10 - Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

11 - Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

12 - Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

13 - Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

14 - Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

15 - Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

16 - Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

17 - Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

18 - Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

19 - Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

20 - Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

21 - Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

22 - Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.