WeBible

1 - Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;

2 - Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;

3 - Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;

4 - Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.

5 - El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;

6 - En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;

7 - Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;

8 - Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.

9 - Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.

10 - Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.

11 - Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.

12 - Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;

13 - Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;

14 - Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.

15 - Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.

16 - Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.

17 - En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.

18 - Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.

19 - Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.

20 - Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.

21 - Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.

22 - Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.

23 - Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.

24 - Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?

25 - Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?

26 - Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.

27 - Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.

28 - Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.

29 - Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.

30 - Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.

31 - Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.