WeBible

1 - de Heman, la Ezraĥido. Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.

2 - Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.

3 - Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon.

4 - Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,

5 - Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.

6 - Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.

7 - Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. Sela.

8 - Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.

9 - Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.

10 - Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? Sela.

11 - Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?

12 - Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?

13 - Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.

14 - Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?

15 - Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.

16 - Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.

17 - Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.

18 - Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.