WeBible

1 - Mi sjæl er leid av livet mitt, eg gjev mi klaga lause taumar, vil tala i min såre hugverk.

2 - Til Gud eg segjer: «Døm meg ikkje; seg kvifor du imot meg strider!

3 - Finn du det godt å gjera vald, og øyda upp ditt eige verk, men lysa yver gudlaust råd?

4 - Er auga ditt av kjøt og blod? Ser du som menneskje plar sjå?

5 - Er dine dagar mennesk-dagar? Er dine år lik mannsens år?

6 - Med di mitt brot du leitar upp, og granskar etter syndi mi,

7 - endå du veit eg er uskuldig, og ingen bergar or di hand.

8 - Di hand hev skapt og dana meg fullt ut, og no vil du meg tyna?

9 - Hugs på, du forma meg som leir; no gjer du atter meg til mold!

10 - Som mjølk du let meg renna ut og let meg stivna liksom ost;

11 - Du klædde meg med hud og kjøt, fleitta bein og senar saman.

12 - Du gav meg både liv og miskunn, og verna um mitt andedrag.

13 - Men dette du i hjarta gøymde, eg veit det var i din tanke;

14 - Du vakta på meg um eg synda; du gav meg ikkje til mitt brot;

15 - um eg var skuldig, usæl eg! Um skuldfri, tord’ eg ei meg briska, av skjemsla mett, med naud for augom;

16 - For då du jaga meg som løva og let meg atter under sjå,

17 - du førde nye vitne mot meg og harmast endå meir på meg og sende mot meg her på her.

18 - Kvi drog du meg or morsliv fram? Kvi fekk eg ikkje usedd døy,

19 - lik ein som aldri til hev vore, og vart i grav frå morsliv lagt?

20 - Er ikkje mine dagar få? Haldt upp! Slepp meg, so eg litt glad kann verta,

21 - fyrr eg gjeng burt, og kjem ’kje att, til myrkre land med daudeskugge,

22 - eit land so myrkt som svarte natti, med daudeskugge og vanskipnad, der dagsljoset er som myrke natt!»»