WeBible

1 - Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:

2 - «Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?

3 - Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?

4 - Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»

5 - Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,

6 - og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.

7 - Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?

8 - Høgar’ enn himmelen - kva gjer du? Djupar’ enn helheimen - kva veit du?

9 - Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.

10 - Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?

11 - Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.

12 - Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.

13 - Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida

14 - og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,

15 - då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;

16 - då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.

17 - Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;

18 - då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.

19 - Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.

20 - Men augo veiknar på dei vonde; dei hev ’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»