WeBible

1 - Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:

2 - «Kjem svar i vind og ver frå vismann? Fyller han barmen sin med storm?

3 - Vil han med ugangstale lasta? Med ord som nyttelause er?

4 - Otten for Gud den bryt du ned og skjeplar andakt for Guds åsyn.

5 - For syndi styrer munnen din; du talar som dei falske talar.

6 - Din munn deg dømer, ikkje eg; og dine lippor vitnar mot deg.

7 - Vart fyrst av menneskje du fødd? Vert fyre haugarne du avla?

8 - Var du i Guds rådleggjing med? Og fekk du visdom til deg rana?

9 - Kva veit du som me ikkje veit? Kva skynar du som me ei kjenner?

10 - Gråhærd og gamling er hjå oss; han eldre er enn jamvel far din.

11 - Er trøyst frå Gud det altfor ring? Vanvyrder du eit rolegt ord?

12 - Kvi let du hugen eggja deg? Kvi let du auga rulla vilt?

13 - For imot Gud din harm du snur og let or munnen ordi strøyma.

14 - Kor kann vel mannen vera rein? Og kvinnefødde hava rett?

15 - På sine heilage han lit ei; for honom er ’kje himmeln rein,

16 - langt mindre då ein styggeting, ein mann som urett drikk som med vatn.

17 - Eg vil deg læra; høyr på meg! Det som eg såg, vil eg deg melda,

18 - det som vismenner segja kann, og ei hev dult frå sine feder,

19 - dei som åleine landet åtte, og ingen framand kom bland deim.

20 - Den vonde stødt i uro liver, for valdsmann gøymt er fåe år.

21 - I øyro rædsletonar ljomar; fyrr han veit av, kjem tynaren.

22 - Han trur ’kje han kann fly frå myrkret; han venta lyt det kvasse sverd.

23 - Han leitar etter brød: Kvar er det? Han veit, ein myrk dag er for hand.

24 - Naud, trengsla skræmer, tyngjer honom, liksom ein konge budd til strid.

25 - For imot Gud han lyfte handi og våga tråssa Allvalds-Gud,

26 - han storma fram med nakken lyft, med vern utav skjold-ryggjer sterke;

27 - han dekte andlitet med feitt og gjorde sine lender feite.

28 - Han budde i bannstøytte byar, i hus som ingen burde bu i, men til grushaugar etla var.

29 - Han vart ’kje rik, hans gods kverv burt, hans grøda luter ei mot jordi.

30 - Han kann ’kje koma undan myrkret. Hans greiner turkast burt i hiten, og han kjem burt ved hans munns ande.

31 - Trur han på fåfengd, vert han narra, og berre fåfengd haustar han.

32 - Fyrr dagen kjem, då vert det uppfyllt, hans palmegreiner grønkar ikkje.

33 - Lik vinstokk misser han si druva, spiller sin blom som oljetreet.

34 - Ein syndarflokk set ingi frukt, og elden øyder mute- tjeldi.

35 - Dei avlar møda, føder tjon, og svik i fanget sitt dei nører.»