WeBible

1 - Då svara Job og sagde:

2 - «Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?

3 - Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.

4 - Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.

5 - Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?

6 - Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.

7 - Eg ropar: «Vald!» - men eg fær ’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær ’kje rett.

8 - Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.

9 - Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.

10 - Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.

11 - Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.

12 - Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.

13 - Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.

14 - Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.

15 - For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.

16 - Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;

17 - min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.

18 - Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.

19 - Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.

20 - Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.

21 - Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.

22 - Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?

23 - Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,

24 - ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!

25 - Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.

26 - Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,

27 - eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!

28 - De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!

29 - Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»