WeBible

1 - Då svara Job og sagde:

2 - «Å høyr då, høyr på mine ord! Gjev i minsto det til trøyst!

3 - Lat meg få lov å tala ut, so kann du spotta etterpå.

4 - Klagar eg vel på menneskje? Og hev eg ikkje grunn til harm?

5 - Vend dykk til meg, og ottast so; legg handi so på dykkar munn.

6 - Eg støkk, når eg det kjem i hug; ei bivring gjenom kroppen gjeng.

7 - Kvifor fær dei gudlause liva, auka i magt som åri gjeng?

8 - Dei ser si ætt stå fast ikring deim, dei hev sitt avkjøme for augo.

9 - I fred stend husi deira trygge, Guds svipa råkar ikkje deim;

10 - med heppa parast deira fe, og kyrne kastar aldri kalv.

11 - Dei slepper borni ut som lamb, og gutarne i leiken hoppar;

12 - Dei syng til trumma og til cither og frygdar seg ved fløyteljod.

13 - I lukka liver dei si tid og fer so brått til helheim ned.

14 - Til Gud dei segjer: «Haldt deg burte!» Me vil ’kje kjenna dine vegar!

15 - Kvi skal me tena den Allsterke? Kva gagnar det å be til honom?»

16 - «Dei hev ’kje lukka si i handi» - Langt burt frå meg med gudlaus råd!

17 - Når sloknar lampa for gudlause? Når kjem ulukka yver deim? Gjev han deim straff i vreidesmod?

18 - Fer dei vel burt som strå for vind, lik agner som i stormen fyk?

19 - «Gud gøymer straffi til hans born.» Nei, sjølv skal mannen straffi kjenna!

20 - Lat han få sjå sitt eige fall og drikka harm frå den Allsterke!

21 - Kva bryr han seg vel um sitt hus, når månadstalet hans er fullt?

22 - Vil nokon hjelpa Gud til kunnskap, han som er domar for dei høgste?

23 - Den eine døyr på velmagts høgd, fullkomleg trygg og fredeleg;

24 - hans fat er fulle utav mjølk, og i hans bein er mergen frisk;

25 - den andre døyr so beisk i hug, hev ingenting av lukka smaka.

26 - Dei båe vert i moldi lagde, og deira klednad makkar er.

27 - Sjå kor eg kjennar dykkar tankar, og dykkar meinkrokar mot meg.

28 - De spør: «Kvar er vel stormannshuset? Kvar er det tjeld der gudlause bur?»

29 - Hev de ’kje høyrt av ferdafolk - de trur vel det som dei fortel -:

30 - «Den vonde frå ulukka slepp; han berga vert på vreidedagen.

31 - Kven lastar honom for hans ferd? Og straffar honom for hans gjerd?

32 - Han vert til gravi båren burt, og ved hans gravhaug held dei vakt.

33 - Søtt søv han under torv i dal, og i hans far all verdi fer, som tallause gjekk fyre honom.

34 - Det trøystar meg med tome ord; av dykkar svar er sviket att.»