WeBible

1 - Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:

2 - «Er mannen vel til gagn for Gud? Nei, vitug mann seg sjølv mun gagna.

3 - Hev Allvald bate av di rettferd? Er det hans vinst, at rett du ferdast?

4 - Er det din gudlegdom han refser, når han med deg held rettargang?

5 - Hev ei din vondskap vore stor og dine syndar utan ende?

6 - Grunnlaust du panta dine brøder; halvnakne drog du klædi av;

7 - den trøytte gav du ikkje vatn, den svoltne negta du ditt brød.

8 - Det er den sterke som eig landet, den stolte hev si bustad der.

9 - Du jaga enkjor burt tomhendt’ burt, slo armen av på faderlause.

10 - Difor ligg snaror kringum deg, og rædsla skræmer deg so brått.

11 - Ell’ vert du ikkje myrkret var, den flaum som fossar yver deg?

12 - Bur ikkje Gud i himmelhøgd, sjå øvste stjernor, høgt dei sit!

13 - Du segjer so: «Kva veit vel Gud? Kann attum skyerne han døma?

14 - For skyer dimmer augo hans; han hev sin gang på himmelkvelven.»

15 - Seg, vil du fylgja fortids-vegen, den stig som illverksmenner gjekk?

16 - Dei som i utid tekne vart - og deira grunn flaut burt i flaum -

17 - som sagde til Gud: «Haldt du deg burte!» Kva skulde Allvald vel deim gjera?

18 - Endå han signa deira hus - langt burt frå meg med gudlaus råd!

19 - Rettvise folk det såg med gleda, og den skuldlause spotta deim:

20 - «Fiendarn’ våre gjekk til grunns! Sjå elden øydde det dei leivde!»

21 - Vert ven med honom, og få fred! So skal og lukka timast deg.

22 - Og tak so lærdom av hans munn, og legg deg ordi hans på hjarta!

23 - Vend um til Allvald, då du byggjest og jagar syndi frå ditt tjeld.

24 - Kast gullet ditt i moldi ned - Ofir-gull millom bekkjesteinar.

25 - Allvald skal vera då ditt gull og haugar utav sylv for deg.

26 - Då skal du frygda deg i Allvald, di åsyn lyfta upp til Gud.

27 - Og når du ropar, vil han høyra, so du kann halda det du lovar.

28 - Det du deg etlar, skal du vinna, og ljos skal skina på din veg.

29 - Gjeng vegen ned, du ropar: «Upp!» Han hjelpar den bljug-øygde mann.

30 - Ja, ikkje-skuldfri mann han bergar, frelst vert han ved di reine hand.»