WeBible

1 - Job heldt fram med talen sin og sagde:

2 - «So sant Gud liver, som meg sveik, og Allvalds som meg volde sorg

3 - - for endå eg min ande dreg; i nosi mi er guddomspust -:

4 - Urett ligg ei på mine lippor; mi tunga talar ikkje svik.

5 - D’er langt frå meg å gje’ dykk rett, mi uskyld held eg fast til dauden.

6 - Mi rettferd held eg fast uskjepla, eg ingen dag treng skjemmast ved.

7 - Min fiend’ skal seg syna gudlaus, min motstandar som urettferdig.

8 - Kva von hev en gudlaus att, når Gud vil sjæli or han draga?

9 - Vil Gud vel høyra skriket hans, når trengsla bryt innyver honom?

10 - Kann han i Allvald vel seg gleda? Kann han kvar tid påkalla Gud?

11 - Eg um Guds hand vil læra dykk; kva Allvald vil, det dyl eg ikkje.

12 - Sjå dette hev det alle set; kvi talar de då tome ord?

13 - Den lut fær gudlause av Gud, den arven valdsmann fær av Allvald.

14 - Til sverdet veks hans søner upp; hans avkom mettast ei med brød;

15 - dei siste legst i grav ved pest, og enkjorne held ingi klaga.

16 - Og um han dyngjer sylv som dust og samlar klæde liksom leir:

17 - Den rettvise tek klædi på; skuldlause skifter sylvet hans.

18 - Han byggjer huset sitt som molen, likt hytta vaktmannen set upp.

19 - Rik legg han seg - men aldri meir; han opnar augo - og er burte.

20 - Som vatsflaum rædsla honom tek, ved natt riv stormen honom burt.

21 - Han driv av stad for austanvind, som blæs han frå hans heimstad burt.

22 - Han utan miskunn på han skyt; frå handi hans han røma må.

23 - Med hender klappar dei åt han og pip han frå hans heimstad burt.