WeBible

1 - Men no er eg til spott for deim som yngre er av år enn eg; eg deira feder ikkje fann verdige plass hjå gjætarhunden.

2 - Magtlause er og deira hender, og deira saft og kraft er burte;

3 - Dei magre er av naud og svolt, dei gneg i turre øydemarki som alt i går var reine audni,

4 - og plukkar melde millom kjørri og hev til føda einerot.

5 - Frå folket vert dei jaga burt, fær tjuvemann slengt etter seg.

6 - Dei gøymer seg i fæle gil, i holor uti jord og fjell;

7 - og millom buskor skrålar dei og samlast under netlerunnar;

8 - ei ætt av dårar og namnlause som ein helst piskar ut or landet.

9 - No er eg slengjestev for deim, eit ordtak hev for deim eg vorte.

10 - Dei styggjest ved meg, held seg burte og sparer ei å sputta på meg.

11 - Utan all blygd dei krenkjer meg, hiv av kvart band framfor mi åsyn.

12 - Eit utjo reiser seg til høgre, dei spenner mine føter burt, og legg ulukke-vegar mot meg.

13 - Og stigen min den bryt dei upp og hjelper til med mi ulukka, dei som er hjelpelause sjølv.

14 - Som gjenom vide murbrot kjem dei, velter seg fram med bråk og brak.

15 - Imot meg vender rædslor seg, mi æra elter dei som stormen, mi velferd kvarv som lette sky.

16 - No jamrar seg mi sjæl i meg; usæle dagar held meg fast.

17 - Natti gneg mine knokar av meg, min verk, mi pina aldri søv.

18 - Ved allmagt vert min klædnad vanstelt, heng tett som skjortekragen kring meg.

19 - Han kasta meg i skarnet ned; og eg ser ut som mold og oska.

20 - Eg skrik til deg, du svarar ikkje, eg stend der, og du stirer på meg.

21 - Hard hev du vorte imot meg, du stri’r mot meg med veldug hand.

22 - Du let meg fara burt i stormen, du let meg tynast i hans brus.

23 - Eg veit du fører meg til dauden, der alt som liver samlast lyt.

24 - Kven kavar ikkje når han søkk? Kven ropar ikkje ut i fåren?

25 - Gret eg ’kje sjølv med den fortrykte, og syrgde yver fatigmann?

26 - Eg vona godt, men det kom vondt, eg venta ljos, men myrker kom.

27 - Det kokar allstødt i mitt indre, ulukkedagen møter meg.

28 - Svart gjeng eg kring, men ikkje solbrend, eg ris i flokken, skrik um hjelp.

29 - Bror åt sjakalar hev eg vorte, til strussar eg ein frende er.

30 - Mi hud er svart og flaknar av; det brenn i mine bein av hite.

31 - Min cither hev eg bytt i sorg, og fløyta mi med gråtar-mål.