WeBible

1 - Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal ’kje skygna etter møy.

2 - Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?

3 - Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?

4 - Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?

5 - Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik

6 - - Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -

7 - Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,

8 - so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!

9 - Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,

10 - so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!

11 - For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,

12 - ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.

13 - Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?

14 - - Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?

15 - Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -

16 - Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,

17 - hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,

18 - - nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -

19 - Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,

20 - og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,

21 - hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:

22 - Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!

23 - For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.

24 - Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,

25 - Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,

26 - såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,

27 - vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,

28 - so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.

29 - Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,

30 - - men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -

31 - hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»

32 - - Eg let ’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -

33 - hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,

34 - di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?

35 - Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,

36 - den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans

37 - eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.

38 - Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,

39 - åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:

40 - Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.