WeBible

1 - Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.

2 - Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.

3 - Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.

4 - Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.

5 - Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.

6 - I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.

7 - Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.

8 - Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.

9 - Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.

10 - Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.

11 - Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.

12 - Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.

13 - Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.

14 - Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.

15 - Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.

16 - Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.

17 - Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.

18 - Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»

19 - Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.

20 - Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.

21 - Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:

22 - Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.

23 - Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.

24 - Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.

25 - Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.

26 - Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.

27 - Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,

28 - at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,

29 - at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -

30 - at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.

31 - For Herren støyter ikkje æveleg burt.

32 - For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.

33 - For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.

34 - At dei krasar under fot alle fangar i landet,

35 - at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,

36 - at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?

37 - Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?

38 - Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?

39 - Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!

40 - Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!

41 - Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!

42 - Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.

43 - Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.

44 - I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.

45 - Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.

46 - Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.

47 - Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.

48 - Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.

49 - Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,

50 - fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.

51 - Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.

52 - Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.

53 - Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.

54 - Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»

55 - Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.

56 - Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.

57 - Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»

58 - Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.

59 - Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!

60 - Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.

61 - Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,

62 - det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.

63 - Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.

64 - Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.

65 - Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.

66 - Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.