WeBible

1 - Det er alt mange som hev teke seg til å setja upp ei fråsegn um dei hendingarne som hev gjenge fyre seg hjå oss,

2 - so som dei hev bore det fram dei som frå fyrsten var augvitne og ærendsveinar åt ordet.

3 - Difor hev eg og sett meg fyre at eg vilde granska alt vel frå grunnen og so skriva det upp åt deg, gjævaste Teofilus - stykke for stykke, soleis som det heng saman,

4 - so du kann sjå kor truverdig ho er den soga som du hev høyrt.

5 - I den tidi då Herodes var konge i Jødeland, var det ein prest som heitte Zakarja; han høyrde til det prestelaget som hev namn etter Abia. Kona hans var ætta frå Aron, og heitte Elisabet.

6 - Båe var dei rettferdige for Gud; dei fylgde alle Herrens bod og fyresegner, og ingen kunde finna noko å lasta deim for.

7 - Men dei hadde ikkje born; for Elisabet var ’kje barnkjømd, og dei var båe fram i åri.

8 - So var det ein dag Zakarja gjorde prestetenesta for Gud; for turen var komen til hans lag,

9 - og då dei drog strå, som visi er millom prestarne, fall det på honom å ganga inn i Herrens tempel og bera fram røykofferet,

10 - med heile folkemengdi stod utanfor og bad i røykoffertimen.

11 - Då fekk han med ein gong sjå ein Herrens engel, som stod på høgre sida åt røykofferaltaret.

12 - Då Zakarja såg engelen, stokk han, og det kom ein otte yver honom.

13 - Men engelen sagde til honom: «Ver ikkje rædd, Zakarja! Gud hev høyrt bøni di; du og Elisabet, kona di, skal få ein son, og du skal kalla honom Johannes.

14 - Då vert du både glad og fegen, og mange skal gleda seg av di han er fødd.

15 - For han skal vera stor i Herrens augo; han skal ikkje drikka vin eller sterke drykkjer, og alt ifrå morsliv skal han fyllast av den Heilage Ande.

16 - Mange av Israels-sønerne skal han venda um til Herren, deira Gud,

17 - og sjølv skal han ganga fyre honom i Elias ånd og kraft, og venda hjarto åt federne um til borni, og dei ulyduge til den hug som bur i rettferdige menner, so han kann vinna Herren eit vel fyrebutt folk.»

18 - «Korleis kann eg vita um dette er sant?» sagde Zakarja til engelen; «eg er då ein gamall mann, og kona mi er og fram i åri.»

19 - Då svara engelen: «Eg er Gabriel, som stend for Guds åsyn. Eg er send hit og skal tala med deg og bera dette gledebodet til deg.

20 - Og no skal du ljota tegja, og ikkje kunna tala, alt til den dagen dette hender, for di du ikkje trudde meg; men det eg hev sagt, skal sannast når tidi er komi.»

21 - Medan stod folket og venta på Zakarja, og undra seg yver at han drygde so lenge i templet.

22 - Men då han kom ut, og ikkje kunde tala med deim, skyna dei at han hadde set ei syn i templet; sjølv nikka han og gjorde teikn til deim, men var og vart mållaus,

23 - og då tidi for tempeltenesta hans var ute, for han heim att.

24 - Eit bil etter hende det at Elisabet, kona hans, vart med barn. Då heldt ho seg heime i fem månader, og sagde:

25 - «Soleis hev Herren laga det for meg då tidi var komi at han i nåde vilde taka burt skammi mi millom folk.»

26 - Då det leid på sette månaden, vart engelen Gabriel send frå Gud til ein by i Galilæa som dei kallar Nasaret,

27 - åt ei møy som var trulova med ein mann som heitte Josef, av Davids-ætti, og møyi heitte Maria.

28 - Då engelen kom inn til henne, sagde han: «Guds fred, du som hev fenge slik nåde! Herren er med deg! Velsigna er du millom kvinnor!»

29 - Ved desse ordi stokk ho, og tenkte med seg: «Kva er dette for ei helsing?»

30 - Men engelen sagde til henne: «Ver ikkje rædd, Maria! Du hev funne nåde hjå Gud!

31 - Du skal verta med barn og få ein son, og kalla honom Jesus.

32 - Han skal vera stor og kallast son åt den Høgste, og Herren Gud skal gjeva honom kongsstolen åt David, ættfaren hans;

33 - han skal vera konge yver Jakobs-ætti i all æva, og det skal ikkje vera ende på kongedømet hans.»

34 - «Korleis skal det ganga til, når eg ikkje hev mann?» sagde Maria.

35 - «Den Heilage Ande skal koma yver deg, og krafti åt Den Høgste skal skyggja yver deg,» svara engelen; «difor skal og det heilage som vert født, kallast Guds Son.

36 - Og høyr: Elisabet, som er skyld deg, skal og hava ein son på sine gamle dagar; dei sagde ho var ikkje barnkjømd, men no er ho alt i sette månaden;

37 - for ingen ting er umogeleg for Gud.»

38 - Då sagde Maria: «Her stend eg - eg er Herrens tenestkvinna! Lat det ganga meg som du hev sagt!» So for engelen burt att.

39 - Straks etter tok Maria av stad, og for so fort ho kunde upp i fjellbygderne, til ein by i Judaland;

40 - der gjekk ho inn i huset åt Zakarja og helsa på Elisabet.

41 - Då hende det at med same Elisabet høyrde helsingi hennar Maria, hoppa fostret i livet hennar; og ho vart fyllt av den Heilage Ande,

42 - og kvad med høg røyst: «Velsigna vere du i kvendeflokk, velsigna det du under beltet ber!

43 - Kvi skal det timast meg so store ting at mor åt Herren min kjem hit til meg?

44 - For då di helsing nådde øyra mitt, då hoppa fostret i mitt liv av frygd.

45 - Ja, sæl er ho som leit på Herrens ord, at det han hadde lova, laut gå fram!»

46 - Og Maria svara: «Mi sjæl høglovar Herren,

47 - mitt hjarta gleder seg i Gud, min frelsar!

48 - Han tenkte på si ringe tenestkvinna! For ifrå denne stund skal alle ætter kalla meg for sæl.

49 - Stort er det han for meg hev gjort den Megtige, og heilagt er hans namn;

50 - frå ætt til ætt hans miskunn når mot deim som ottast honom.

51 - Velduge verk so gjer hans sterke arm; storlåtne spreider han for ver og vind med deira høgferds-hug;

52 - han støyter hovdingar frå høgsæte og lyfter låge upp;

53 - Hungrige mettar han med gode gåvor, og rikingar rek han tomhendte burt.

54 - Han sytte vel for Israel, sin svein; til evig tid han minnast vil -

55 - So var hans ord til federn’ våre - si miskunn mot Abraham og hans ætt.»

56 - Maria vart verande hjå henne um lag tri månader; sidan for ho heim att.

57 - So kom tidi at Elisabet skulde eiga barn, og ho åtte ein son.

58 - Og då grannarne og skyldfolket høyrde kor stor ein nåde Herren hadde vist henne, vart dei glade og ynskte henne til lukka.

59 - Åtte dagar etter kom dei og skulde umskjera guten; men då dei vilde kalla honom Zakarja etter faren,

60 - tok mor hans til ords og sagde: «Nei, han skal heita Johannes!»

61 - «Det er ingen i ætti som heiter so,» svara dei,

62 - og dei gjorde teikn til faren, kva han vilde guten skulde kallast.

63 - Då bad han um ei tavla og skreiv: «Johannes er namnet hans!» Alle undra seg;

64 - men i det same fekk han att mål og mæle, og han tala og prisa Gud.

65 - Då kom der ein otte på alle dei som budde der ikring; i heile Judaheidi vart alt dette mykje umtala,

66 - og kvar den som høyrde det, tok det til minnes og sagde: «Kva tru den guten er etla til?» For Herren heldt si hand yver honom.

67 - Men Zakarja, far hans, vart fyllt av den Heilage Ande, og han tala profetord og kvad:

68 - «Velsigna vere Herren, Israels eigen Gud! Til lyden sin han lydde, og løyste deim or band;

69 - ei frelsarmagt vekt’ han oss upp, ei veldug, uti Davids ætt, som var hans trugne svein -

70 - Som han frå fordom gjenom Heilag profetmunn sagde:

71 - Frå fiendarne frelsa, frå kvar ei hatarhand!

72 - Han vil federn’ våre vel, og kom i hug den heilage og støde pakti si,

73 - den eid han hadde svore vår ættfar, Abraham.

74 - Han vilde ut oss fria or fiendsmagt og fiendsvald, so me han utan rædsl’ og rygd,

75 - i rettferd og med heilag hug kann tena all vår tid.

76 - Du og, min son, skal kallast Allhøge Guds profet, skal fyre Herren fara, og rydja vel hans veg,

77 - og læra lyden hans å sjå frelsa, dei finna skal når han all deira synd forlet.

78 - For miskunnsam av hjarta er han, vår gode Gud, ei stjerna let han skina for oss frå himmelhøgd,

79 - Lysa for deim som sit i myrkr og daudsens skodd, og styra inn på velferds-veg vår fot.»

80 - Og guten voks og vart sterk i åndi; han heldt seg i øydemarkerne til tidi kom då han skulde førast fram for Israel.