WeBible

1 - Som han no ein dag lærde folket i templet og bar fram fagnadbodet, steig øvsteprestarne og dei skriftlærde upp, i hop med styresmennerne,

2 - og dei tala soleis til honom: «Seg oss: Kva rett hev du til å gjera dette, eller kven var det som gav deg retten?»

3 - «Eg vil og spyrja dykk um ein ting,» svara han: «Seg de meg:

4 - Var dåpen åt Johannes frå himmelen, eller var det menneskjeverk?

5 - Då slo dei yver med seg sjølve og sagde: «Svarar me: «Frå himmelen,» so segjer han: «Kvi trudde de honom ikkje?»

6 - og svarar me: «Det var menneskjeverk,» so kjem heile folket til å steina oss i hel; for dei trur fullt og fast at Johannes var ein profet.»

7 - So svara dei at dei visste ikkje kvar Johannes-dåpen var ifrå.»

8 - «Då segjer ikkje eg dykk heller kva rett eg hev til å gjera dette,» sagde Jesus.

9 - So tok han til å tala til folket og sagde deim ei likning: «Det var ein gong ein mann som stelte til ein vingard; den leigde han burt til brukarar, og so for han utanlands og vart burte i lang æva.

10 - Då rette tidi kom, sende han ein av sveinarne sine til brukarane, og kravde at dei skulde gjeva honom noko av det som var avla i vingarden. Men brukarane slo sveinen og sende honom burt att med tome hender.

11 - So sende han atter ein annan svein; den slo dei og, og hædde honom og sende honom burt att med henderne tome.

12 - Og endå ein tridje sende han; den for dei like eins med, slo honom til blods og kasta honom ut.

13 - «Kva skal eg no gjera?» sagde han som åtte vingarden. «Eg vil senda son min, han som eg elskar so høgt; kann henda dei hev age for honom!»

14 - Men då brukarane fekk sjå honom, lagde dei yver med kvarandre og sagde: «Dette er ervingen! Lat oss slå han i hel, so me kann få arven!»

15 - So kasta dei honom ut or vingarden og slo honom i hel. Kva skal no vingardseigaren gjera med deim?

16 - Han skal koma og gjera ende på desse brukarane og lata andre få vingarden.» Då dei høyrde det, sagde dei: «Slikt må aldri henda!»

17 - Då såg han på deim og sagde: «Kva tyder då dette ordet i skrifti: «Den steinen byggjarane vanda, den var det som vart hyrnestein?»

18 - Kvar den som fell på den steinen, skal slå seg sund; men den som steinen fell på, skal han smuldra til dust.»

19 - Dei skriftlærde og øvsteprestarne vilde ha lagt hand på honom i same stund, men dei torde ikkje for folket; dei skyna at det var deim han meinte med likningi si.

20 - So gjætte dei på honom og sende folk ut som skulde lura på honom og låst vera lovlydige, so dei kunde fanga honom i ord, og so gjeva honom yver til styremagti og i henderne på landshovdingen.

21 - Dei sette fram eit spursmål for honom og sagde: «Meister, me veit at du talar og lærer rett og ikkje gjer skil på folk, men lærer Guds veg etter sanningi -

22 - er det rett at me legg skatt til keisaren, eller er det ikkje?»

23 - Men han gådde listi deira og sagde til deim:

24 - «Syn meg ein sylvmynt! Kva bilæte og namn er det han hev?» «Det er keisarens,» svara dei.

25 - «Vel,» sagde han til deim, «gjev so keisaren det som keisarens er, og Gud det som Guds er!»

26 - Soleis kunde dei ikkje fanga honom i noko ord so folket var vitne på det; dei undra seg berre yver svaret hans og tagde.

27 - So kom det nokre sadducæarar - det er dei som neittar at dei daude skal standa upp att - dei og sette fram eit spursmål for honom og sagde:

28 - «Meister, Moses hev skrive den lovi åt oss, at når ein gift mann døyr barnlaus, so skal bror hans gifta seg med enkja og halda uppe ætti åt bror sin.

29 - No var det ein gong sju brør. Den fyrste tok seg ei kona, men døydde barnlaus.

30 - So gifte den andre seg med henne,

31 - og so den tridje, og sameleis alle sju; dei døydde og hadde ikkje born etter seg.

32 - Til slutt døydde kona og.

33 - Kven av deim skal no den kona høyra til i eit anna liv? For alle sju hev havt henne til kona.»

34 - Jesus svara: «Dei som liver her i verdi, dei gifter seg og vert burtgifte;

35 - men dei som vert haldne verdige til å nå hi verdi og standa upp att frå dei daude, dei korkje gifter seg eller vert burtgifte;

36 - dei kann heller ikkje døy meir; for dei er liksom englarne og er Guds born, av di dei hev stade upp att til eit nytt liv.

37 - Men at dei avlidne skal vekkjast upp att, det hev Moses og synt i soga um klungeren, der han kallar Herren Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud.

38 - Og han er ikkje Gud for dei daude, men for dei livande; for alle er livande for honom.»

39 - Då tok nokre skriftlærde til ords og sagde: «No tala du vel, meister.»

40 - Og dei torde ikkje oftare spyrja honom um noko.

41 - So sagde han til deim: «Korleis kann dei segja at Messias er Davids son?

42 - David segjer då sjølv i Salmeboki: «Herren sagde til herren min: «Sit ved høgre handi mi,

43 - til eg dine fiendar fær til fotbenk for deg lagt!»»

44 - So kallar no David honom herre; korleis kann han då vera son hans?»

45 - Sidan tala han til læresveinarne og sagde so heile folket høyrde det:

46 - «Agta dykk for dei skriftlærde som likar å ganga ikring i side kjolar og gjerne vil helsast torgi og hava dei fremste sessarne i synagogorne og dei høgste sæti i gjestebod!

47 - dei som et upp huset for enkjor og for ei syn skuld held lange bøner. Dei skal få so mykje strengare dom.»