WeBible

1 - Då kann himmelriket liknast med ti brurmøyar som tok lamporne sine og gjekk til møtes med brudgomen.

2 - Fem av dei var dårlege og fem vituge.

3 - Då dei dårlege tok lamporne sine, tok dei ikkje olje med seg,

4 - men dei vituge tok olje med seg i krukkor attåt lamporne sine.

5 - Då det no drygde fyrr brudgomen kom, vart dei alle trøytte og sovna.

6 - Men midt på natti høyrdest eit rop: No kjem brudgomen! Gakk ut og tak imot honom!

7 - Då vakna alle brurmøyarne og stelte lamporne sine.

8 - Og dei dårlege sagde til dei vituge: «Lat oss få noko olje hjå dykk! Lamporne våre sloknar.»

9 - «Nei,» svara dei vituge, «det rekk ikkje til både åt oss og dykk. De lyt heller ganga til kræmaren og kjøpa dykk noko.»

10 - Med dei då var burte og vilde kjøpa, kom brudgomen. Dei som var ferdige, gjekk med honom inn til bryllaupet, og døri vart stengd.

11 - Då det leid um eit bil, kom dei hine møyarne og, og sagde: «Herre, herre, lat upp for oss!»

12 - Men han svara: «Det segjer eg dykk for sant: Eg kjenner dykk ikkje.»

13 - So vak då! For de veit korkje dag eller time.

14 - Det er liksom med ein mann som vilde fara utanlands. Han kalla tenarane sine inn, og flidde deim midelen sin:

15 - ein gav han fem tusund dalar, ein annan tvo tusund, og den tridje eitt tusund, etter som kvar dugde til, og so for han or landet.

16 - Den som fekk fem tusund dalar, tok straks til å handla med deim, og vann seg fem tusund til.

17 - Sameleis den som fekk tvo tusund; han og vann tvo tusund til.

18 - Men den som fekk eitt tusund, gjekk burt og grov eit hol i jordi og gøymde pengarne åt husbonden sin.

19 - So leid det ei lang tid, då kom husbonden heim att og kravde rekneskap av tenarane sine.

20 - Og han som hadde fenge fem tusund dalar, gjekk fram og hadde med seg fem tusund til og sagde: «Herre, du gav meg fem tusund dalar; sjå her, eg hev vunne fem tusund til!»

21 - Då sagde husbonden til honom: «Det var rett gjort, du gode og trugne tenar! Du hev vore tru i det som var lite; eg vil setja deg yver mykje. Gakk inn og gled deg med husbonden din!»

22 - So gjekk han fram han som hadde fenge tvo tusund dalar, og sagde: «Herre, du gav meg tvo tusund dalar. Sjå her, eg hev vunne tvo tusund til!»

23 - «Det var rett gjort, du gode og trugne tenar!» svara husbonden. «Du hev vore tru i det som var lite; eg vil setja deg yver mykje. Gakk inn og gled deg med husbonden din!»

24 - Sidan kom han som hadde fenge eitt tusund dalar, og sagde: «Herre, eg kjende deg for ein streng mann, som haustar der du ikkje sådde, og sankar der du ikkje strådde.

25 - Difor vart eg rædd, og so gjekk eg burt og gøymde pengarne dine i jordi. Sjå her hev du ditt!»

26 - Då svara husbonden: «Du låke og late tenar! Du visste at eg haustar der eg ikkje sådde, og sankar der eg ikkje strådde!

27 - Skulde du ’kje då ha sett pengarne mine i banken! so hadde eg fenge mine att med rentor når eg kom heim.

28 - Tak ifrå honom dei tusund dalarne, og gjev deim til den som hev ti tusund!

29 - For kvar den som hev, han skal få, so han hev nøgdi; men den som ikkje hev, skal missa endå det som han hev.

30 - Og kasta den duglause tenaren ut i myrkret utanfor, der dei græt og skjer tenner!»

31 - Men når Menneskjesonen kjem i sin herlegdom, og alle englarne med honom, då skal han sitja i den glimande kongsstolen;

32 - alle folkeslag skal samlast framfyre honom, og han skal skilja deim åt, liksom hyrdingen skil sauerne frå geiterne,

33 - og setja sauerne på si høgre sida, og geiterne på den vinstre.

34 - So skal kongen segja til deim på høgre sida: «Kom hit, de velsigna borni åt far min, og tak det riket i eige som var etla åt dykk alt ifrå verdi var skapt!

35 - For eg var svolten, og de gav meg mat; eg var tyrst, og de gav meg drikka; eg var heimlaus, og de hyste meg;

36 - eg var naken, og de klædde meg; eg var sjuk, og de såg um meg; eg var i fengsel, og de lydde til meg.»

37 - Då tek dei rettferdige til ords og segjer til honom: «Herre, når hev me set deg svolten, og metta deg, eller tyrst, og kveikt deg?

38 - Når hev me set deg heimlaus, og hyst deg, eller naken, og klædt deg?

39 - Når hev me set deg sjuk eller i fengsel, og lydt til deg?»

40 - Og kongen svarar: «Det segjer eg dykk for sant: Alt det de hev gjort mot ein av desse minste brørne mine, det hev de gjort imot meg.»

41 - So segjer han til deim på vinstre sida: «Gakk burt frå meg, de bannstøytte, til den ævelege elden, som er tilbudd åt djevelen og englarne hans!

42 - For eg var svolten, og de gav meg ikkje mat; eg var tyrst, og de gav meg ikkje drikka;

43 - eg var heimlaus, og de hyste meg ikkje; eg var naken, og de klædde meg ikkje; eg var sjuk, og i fengsel, og de såg ikkje um meg.»

44 - Då tek dei og til ords og segjer: «Herre, når hev me set deg svolten, eller tyrst, eller heimlaus, eller naken, eller sjuk, eller i fengsel, og hev ikkje tent deg?»

45 - Og han svarar: «Det segjer eg dykk for sant: Alt det de ikkje hev gjort mot ein av desse minste, det hev de ’kje gjort mot meg heller.»

46 - So skal dei ganga burt til æveleg straff, men dei rettferdige til eit ævelegt liv.