WeBible

1 - Ordtøke av Salomo, son til David, konge yver Israel.

2 - Av deim kann ein læra visdom og age og skyna vituge ord.

3 - Og få age so ein vert klok, rettferd og rett og rettvisa.

4 - Dei kann gjeva dei urøynde klokskap, ungdomen kunnskap og ettertanke -

5 - so den vise kann høyra og auka sin lærdom og den vituge verta rådklok.

6 - Dei gjev skyn på ordtak og myrke ord, ord frå dei vise og gåtorne deira.

7 - Otte for Herren er upphav til kunnskap, uvitingar vanvyrder visdom og age.

8 - Høyr etter, son min, når far din deg agar, og kasta ’kje frå deg det mor di deg lærer!

9 - For det er ein yndeleg krans for ditt hovud, og kjedor kring halsen din.

10 - Son min, når syndarar lokkar deg, samtykk ikkje!

11 - Um dei segjer: «Kom med oss! Me vil lura etter blod, setja fella for den skuldlause utan grunn;

12 - Me vil gløypa deim som helheimen livande, og heile som når dei fer i gravi;

13 - Me vinna oss alle slag skattar, og fyller husi våre med rov;

14 - du skal få lutskifte saman med oss, alle skal me ha same pungen.» -

15 - Son min, gakk ikkje då på vegen med deim, haldt foten din burte frå deira stig!

16 - For føterne deira spring til vondt og er snøgge til å renna ut blod.

17 - Men fåfengt breier dei netet for augo på alle fuglar.

18 - Dei lurer på sitt eige blod og set eit garn for sitt eige liv.

19 - So gjeng det kvar som riv til seg med ran, det drep sin eigen herre.

20 - Vismøyi ropar på gata og lyfter si røyst på torgi.

21 - På gatehyrna preikar ho midt i ståket, i porthallar og kring i byen ho talar:

22 - «Kor lenge vil de fåkunnige elska fåkunna, og kor lenge vil spottarar ha hug til spott, og dårar hata kunnskap?

23 - Snu dykk hit når eg refser! So skal åndi mi fløyma for dykk, og eg skal kunngjera dykk mine ord.

24 - Eg ropa og de vilde ikkje høyra, og ingen agta på at eg rette ut handi,

25 - De brydde dykk ei um all mi råd, og ansa ikkje mitt refsings ord,

26 - So skal eg då læ når de ulukka fær, eg skal spotta når det som de ræddast kjem,

27 - når det de ræddast kjem som eit uver, og uferdi dykkar fer hit som ein storm, når trengsla og naud kjem på dykk.

28 - Då vil eg ikkje svara når de ropar på meg, dei skal naudleita etter meg, men ikkje finna meg.

29 - Av di dei hata kunnskap og forsmådde otte for Herren,

30 - ikkje lydde på mi råd, vanyrde all mi påminning,

31 - skal dei eta frukt av si åtferd og verta mette av sine råder.

32 - For einvisa drep dei einfaldne, og tryggleiken dårarne tyner.

33 - Men den bur trygt, som høyrer på meg, verna um ulukke-rædsla.»