WeBible

1 - Son min, gjev agt på min visdom, lut øyra ned til mitt vit!

2 - So du kann halda deg gløggtenkt, og lipporne gøyma på kunnskap.

3 - For honning dryp av skjøkjelippor, og hennar gom er sleipar’ enn olje,

4 - men til slutt er ho beisk som malurt, kvass som eit tvieggja sverd.

5 - Hennar føter stig ned til dauden, hennar fet fører radt til helheims.

6 - Ho gjeng ikkje livsens stig, gålaus vinglar ho vegvill.

7 - Og no, søner, høyr på meg, og vik ikkje frå det munnen min mæler!

8 - Lat din veg vera langt frå henne, kom ’kje nær til husdøri hennar!

9 - Annars gjev du din vænleik til andre, åt ein hardstyrar åri dine.

10 - Av di eiga vil framande mettast, det du samla med stræv, kjem i annanmanns hus,

11 - so du lyt stynja til slutt når ditt hold og kjøt er upptært,

12 - og segja: «Kor kunde eg hata tukt, og hjarta mitt vanvyrda age?

13 - Kvi høyrde eg ikkje på meistrarne mine, og lydde på deim som lærde meg?

14 - Nær var eg komen ille i det midt i mengdi som sat til tings.»

15 - Drikk or din eigen brunn, det som renn or di eigi kjelda!

16 - Skulde kjeldorne dine renna på gata, vatsbekkjerne dine ute på torgi?

17 - Lat deim vera berre for deg, og ikkje for framande med deg!

18 - Kjelda di vere velsigna, gled du deg i din ungdoms viv.

19 - Elskhugs-hindi, ynde-gasella - barmen hennar alltid deg kveikje, stødt vere du trylt av hennar kjærleik.

20 - Kvi skulde du, son min, tryllast av onnor kona, og femna barmen på framand kvinna?

21 - For Herren hev kvar manns vegar for augo, og han jamnar alle hans stigar.

22 - Den gudlause vert fanga i misgjerningarne sine, hans synde-band bind honom fast.

23 - Han døyr av di han ikkje let seg aga, og ved sin store dårskap tumlar han i koll.