WeBible

1 - Halleluja! Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!

2 - Kven kann fullt ut nemna Herrens velduge verk, forkynna all hans lov?

3 - Sæle er dei som tek vare på det som rett er, den som gjer rettferd til kvar tid!

4 - Herre, kom meg i hug med den godhug du hev for ditt folk, gjesta meg med di frelsa!

5 - so eg kann skoda lukka åt dine utvalde, gleda meg med ditt folks gleda, rosa meg med din arv.

6 - Me hev synda med våre feder, me hev gjort ille, me hev vore ugudlege.

7 - Våre feder i Egyptarland agta ikkje på dine under, dei kom ikkje i hug dine mange nådegjerningar, men dei var tråssuge ved havet, ved Raudehavet.

8 - Men endå frelste han deim for sitt namn skuld, av di han vilde kunngjera si magt,

9 - og han truga Raudehavet so det vart turt, og han let deim ganga gjenom djupi som på slette marki,

10 - og han frelste deim frå hans hand som hata deim, og løyste deim ut or fiendehand,

11 - og vatn gøymde deira motstandarar, ikkje ein vart att av deim.

12 - Då trudde dei på ordi hans, då song dei hans lov.

13 - Men snart gløymde dei hans gjerningar, dei bia ikkje på hans råd;

14 - men dei fekk ein gir i seg i øydemarki, og dei freista Gud på den ubygde stad.

15 - Då gav han deim det dei vilde hava, men sende tærande sjukdom yver deira liv.

16 - Og dei vart ovundsjuke på Moses i lægret, på Aron, Herrens heilage.

17 - Då opna jordi seg og slukte Datan, og ho let seg att yver flokken åt Abiram,

18 - og det kveiktest eld på flokken deira, ein loge brende upp dei ugudlege.

19 - Dei gjorde ein kalv ved Horeb og tilbad eit støypt bilæte,

20 - og dei bytte burt si æra for bilætet av ein ukse som et gras.

21 - Dei gløymde Gud, sin frelsar, som hadde gjort store ting i Egyptarland,

22 - undergjerningar i Khams land, skræmelege ting ved Raudehavet.

23 - Og han tenktest til å tyna deim, dersom ikkje Moses, hans utvalde, hadde kasta seg imillom for hans åsyn til å avvenda hans vreide, at han ikkje skulde øydeleggja.

24 - Og dei vanvyrde det herlege landet, dei trudde ikkje ordet hans,

25 - og dei knurra i sine tjeld, høyrde ikkje på Herrens røyst.

26 - Då lyfte han si hand imot deim til å slå deim ned i øydemarki,

27 - og slå deira etterkomarar ned millom heidningarne og spreida deim kring i landi.

28 - Og dei batt seg saman med Ba’al-Peor, og dei åt av offer til dei daude,

29 - og dei vekte harm ved si åtferd, og ei plåga braut ut millom deim.

30 - Då stod Pinehas fram og heldt dom, og plåga stilltest;

31 - og det vart rekna honom til rettferd frå ætt til ætt æveleg.

32 - Og dei vekte vreide ved Meribavatnet, og det gjekk Moses ille for deira skuld;

33 - for dei var tråssuge mot hans ande, og han tala tankelaust med sine lippor.

34 - Dei øydelagde ikkje dei folki som Herren hadde tala med deim um,

35 - men dei blanda seg med heidningarne og lærde deira gjerningar,

36 - og dei tente deira avgudar, og desse vart deim til ei snara,

37 - og dei ofra sine søner og døtter til magterne,

38 - og dei rende ut skuldlaust blod, blod av sine søner og døtter som dei ofra til Kana’ans avgudar, og landet vart vanhelga med blodskuld.

39 - Og dei vart ureine ved sine gjerningar og dreiv hor ved si åtferd.

40 - Då loga Herrens vreide upp imot hans folk, og han stygdest ved sin arv.

41 - Og han gav deim i handi på heidningar, og dei som hata deim, vart herrar yver deim,

42 - og deira fiendar trengde deim, og dei laut bøygja seg under deira hand.

43 - Mange gonger fria han deim ut, men dei var tråssuge og sjølvrådige, og dei kom reint i vesaldom for si misgjerning.

44 - Men han såg til deim då dei var i naud, med di han høyrde deira klagerop.

45 - Og han kom i hug si pakt for deim, og han ynkast etter si store miskunn.

46 - Og han let deim finna miskunn hjå alle som hadde fanga deim.

47 - Frels oss, Herre vår Gud, og samla oss frå heidningarne, so me kann prisa ditt heilage namn, rosa oss av ditt lov!

48 - Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva! Og alt folket segje: Amen. Halleluja!