WeBible

1 - Til songmeisteren; av David, ein salme. Min lovsongs Gud, teg ikkje!

2 - For dei hev late upp sin ugudlege og falske munn imot meg, dei hev tala imot meg med ljugartunga.

3 - Med hatfulle ord hev dei kringsett meg og ført strid imot meg utan årsak.

4 - Til løn for min kjærleik stod dei imot meg, endå eg berre bed,

5 - dei hev lagt vondt yver meg til løn for godt og hat til løn for min kjærleik.

6 - Set ein ugudleg yver honom, og lat ein klagar standa ved hans høgre hand!

7 - Når han vert dømd, lat honom ganga skuldig ut, og lat hans bøn verta til synd!

8 - Lat hans dagar verta få, lat ein annan få hans embætte!

9 - Lat hans born verta farlause og kona hans enkja!

10 - Lat hans born flakka ikring og beda seg, lat deim ganga som tiggarar frå sin øydelagde heim!

11 - Lat okerkallen leggja snara um all hans eigedom, og framande plundra hans avling!

12 - Lat ingen finnast som hyser miskunn imot honom, og ingen som ynkast yver hans farlause born!

13 - Lat hans etterkomarar ganga til grunnar og deira namn verta utstroke i næste ættled!

14 - Hans fedra skuld vere i minne hjå Herren, og syndi åt mor hans verte ikkje utstroki!

15 - Dei vere alltid for Herrens åsyn, og han rydje deira minne ut av jordi,

16 - av di han ikkje kom i hug å gjera miskunn, men forfylgde ein arm og fatig mann, og ein hjarteskræmd og vilde drepa honom.

17 - Han elska forbanning, og denne kom yver honom, han lika ikkje velsigning, og denne kom langt burt frå honom.

18 - Han klædde seg i forbanning som sitt klædeplagg, og ho trengde som vatn inn i hans liv, og som olje i hans bein.

19 - Lat henne verta honom til ei kåpa som han sveiper seg i, og til eit belte som han alltid bind um seg!

20 - Dette vere løni frå Herren åt mine motstandarar, og åt deim som talar vondt imot mi sjæl!

21 - Og du, Herre, Herre, gjer vel imot meg for ditt namn skuld, etter som di miskunn er god, so berga meg!

22 - For arm og fatig er eg, og mitt hjarta er gjenomstunge i meg.

23 - Som ein skugge når han lengjest, kverv eg burt, eg vert jaga burt som ein grashopp.

24 - Mine kne er ustøde av fasta, og holdet mitt misser feita.

25 - Og eg hev vorte til spott for deim; når dei ser meg, rister dei på hovudet.

26 - Hjelp meg, Herre min Gud, frels meg etter di miskunn!

27 - so dei må kjenna, at dette er di hand, at du, Herre, hev gjort det.

28 - Dei forbannar, men du velsignar, dei stend upp, men vert skjemde, og din tenar gled seg.

29 - Mine motstandarar skal klæda seg i skjemsla og sveipa seg i si skam som i ei kåpa.

30 - Eg vil takka Herren storleg med min munn, og midt imillom mange vil eg lova honom.

31 - For han stend på høgre sida åt den fatige til å frelsa honom frå deim som dømer hans sjæl.