WeBible

1 - Av David. Lova vere Herren, mitt berg, som lærde mine hender strid og mine fingrar ufred,

2 - mi miskunn og mi festning, mi borg og min bergar, min skjold og den eg flyr til, han som tvingar mitt folk under meg!

3 - Herre, kva er ein mann, at du kjenner honom, eit menneskjebarn, at du agtar på det?

4 - Mannen likjest ein pust, hans dagar er som ein kvervande skugge.

5 - Herre, bøyg din himmel, og stig ned, rør du fjelli so dei ryk!

6 - Lat ljonet lyna, og spreid deim, send dine piler, og skræm deim!

7 - Rett henderne ned frå det høge, frels meg og fria meg ut frå dei store vatni, frå handi åt framande,

8 - dei som med munnen talar svik, og deira høgre hand er lygne-hand.

9 - Gud, ein ny song vil eg syngja deg, til tistrengs-harpa vil eg syngja deg lov,

10 - du som gjev kongar frelsa, som friar David, tenaren din, frå det vonde sverd.

11 - Frels meg og fria meg ut frå handi åt framande, dei som med munnen talar svik, og deira høgre hand er lygne-hand!

12 - So våre søner kann vera i sin ungdom som høgvaksne vokstrar, våre døtter som hyrnestolpar, hogne som til eit slott,

13 - so våre bur kann vera fulle og gjeva av alle slag, so våre sauer kann auka seg i tusundtal, ja, ti tusundtal på våre marker,

14 - so våre kyr kann hava kalv, og der ikkje må vera brot og ikkje tap, og inkje klagerop på våre gator.

15 - Sælt er det folk som hev det soleis; sælt er det folk som hev Herren til Gud.