WeBible

1 - Til songmeisteren etter «Morgonraudens hind»; ein salme av David.

2 - Min Gud, min Gud, kvi hev du forlate meg? Dei ord eg skrik ut, er langt burte frå mi frelsa.

3 - Min Gud! eg ropar um dagen, og du svarar meg ikkje, og um natti, og eg fær ikkje tegja.

4 - Og du er då heilag, du som bur yver Israels lovsongar.

5 - På deg leit våre feder; dei leit på deg, og du frelste deim.

6 - Til deg ropa dei og slapp undan; på deg leit dei og vart ikkje til skammar.

7 - Men eg er ein makk og ikkje ein mann, ei spott for menneskje og vanvyrd av folk.

8 - Alle som ser meg, spottar meg, rengjer munnen og rister på hovudet og segjer:

9 - «Legg det på Herren! han frelse honom, han berge honom, sidan han hev hugnad i honom!»

10 - Ja, du er den som drog meg fram frå morslivet, som let meg kvila trygt ved morsbrjostet.

11 - På deg er eg kasta frå morslivet, frå morsfanget er du min Gud.

12 - Ver ikkje langt burte frå meg! for trengsla er nær, for det finst ingen hjelpar.

13 - Sterke uksar ringar meg inne, Basans stutar kringset meg.

14 - Dei spilar upp sitt gap imot meg, som ei flengjande og burande løva.

15 - Eg er runnen ut som vatn, og alle mine bein skilst frå kvarandre; mitt hjarta hev vorte voks, smolte inst i mitt liv.

16 - Mi kraft er uppturka som eit krusbrot, mi tunga kleimer seg til min gom, og du legg meg ned i daudens dust.

17 - For hundar hev sanka seg um meg, ein hop av illmenne kringsett meg; dei hev gjenombora mine hender og mine føter.

18 - Eg kann telja alle mine bein; dei skodar til, dei ser på meg med lyst.

19 - Dei skifte mine klæde millom seg og kasta lut um min kjole.

20 - Men du, Herre, ver ikkje langt burte, du min styrke, skunda deg å hjelpa meg!

21 - Fria mi sjæl frå sverdet, mi einaste frå hundevald!

22 - Frels meg frå løvegap, og frå villukse-horn - du bønhøyrer meg!

23 - Eg vil forkynna ditt namn for mine brør, midt i ålmugen vil eg lova deg.

24 - De som ottast Herren, lova honom, all Jakobs ætt, æra honom, og hav age for honom, all Israels ætt!

25 - For han hev ikkje vanvyrdt og ikkje stygst ved ein armings armodsdom, og ikkje løynt si åsyn for honom; men då han ropa til honom, høyrde han.

26 - Frå deg kjem min lovsong i ein stor ålmuge; eg vil avgjera mine lovnader for deira augo som ottast honom.

27 - Dei audmjuke skal eta og verta mette; dei som søkjer Herren, skal lova honom. Dykkar hjarta live til æveleg tid!

28 - Alle endarne av jordi skal koma det i hug og venda um til Herren, og alle heidninge-ætter skal tilbeda for di åsyn.

29 - For riket høyrer Herren til, og han råder yver alle hedningarne.

30 - Alle rikmenner på jordi skal eta og tilbeda; for hans åsyn skal dei bøygja kne, alle dei som stig ned i dusti, og den som ikkje kann halda si sjæl i live.

31 - Etterkomarar skal tena honom; det skal verta fortalt um Herren til den komande ætt. Dei skal koma og forkynna hans rettferd for det folk som vert født, at han hev gjort det.