WeBible

1 - Til songmeisteren, etter «Liljor»; av David.

2 - Frels meg, Gud! for vatni trengjer seg inn på livet.

3 - Eg er sokken ned i det djupe dike der det inkje fotfeste er, eg er komen ut i ovdjupe vatn, og flodi fløymer yver meg.

4 - Eg er trøytt av mi roping, det brenn i min strupe, mine augo er upptærde, med di eg ventar på min Gud.

5 - Fleire enn håri på mitt hovud er dei som hatar meg utan orsak, mange er dei som vil meg tyna meg, som utan grunn er mine fiendar; det eg ikkje hev rana, skal eg no gjeva attende.

6 - Gud, du kjenner min dårskap, og all mi syndeskuld er ikkje løynd for deg.

7 - Lat deim ved meg ikkje verta til skammar, dei som ventar på deg, Herre, Herre, allhers drott! Lat deim ikkje ved meg verta skjemde, dei som søkjer deg, Israels Gud!

8 - For di skuld ber eg hæding, skjemsla ligg yver mitt andlit.

9 - Eg hev vorte framand hjå brørne mine, og ein utlending hjå borni til mor mi.

10 - For brennhug for ditt hus hev ete meg upp, og deira spottord som spottar deg, hev falle på meg.

11 - Då mi sjæl græt medan eg fasta, vart eg spotta for det.

12 - Då eg laga ein sekk til klædde for meg, vart eg eit ordtøke for deim.

13 - Dei som sit i porten, røder um meg, og drikkarane syng um meg.

14 - Men eg kjem med mi bøn til deg, Herre, i nådetidi, Gud, for di store miskunn; svara meg med di trufaste hjelp!

15 - Fria meg ut or søyla, og lat meg ikkje søkka! Lat meg verta utfria frå deim som hatar meg og frå dei djupe vatni!

16 - Lat ikkje vatsflodi fløyma yver meg, og ikkje djupet svelgja meg, og heller ikkje brunnen lata att sitt gap yver meg!

17 - Svara meg, Herre, for din nåde er god, etter di store miskunn vend deg til meg!

18 - Og løyn ikkje di åsyn for tenaren din, for eg er i naud; svara meg snart!

19 - Kom nær til mi sjæl, løys henne ut! Frels meg for mine fiendar skuld!

20 - Du kjenner mi spott og skam og vanæra, for di åsyn stend alle dei som trengjer meg.

21 - Spottord hev brote mitt hjarta sund, so eg er sjuk; eg venta på medynk, men der var ingi, og på trøystarar, men eg fann ingen.

22 - Og dei gav meg gall å eta, og då eg var tyrst, gav dei meg eddik å drikka.

23 - Lat bordet deira framfyre deim verta ei snara, og ei gildra for deim når dei er trygge!

24 - Lat augo deira dimmast so dei ikkje ser, og lat deira lender alltid skjelva!

25 - Renn ut yver deim din vreide, og lat din brennande harm nå deim!

26 - Lat deira bustad verta øydd, lat det ingen vera som bur i deira tjeld!

27 - For dei forfylgjer den som du hev slege, og dei fortel um pinsla åt deim som du hev gjenomstunge.

28 - Lat deim leggja syndeskuld til si syndeskuld, og lat deim ikkje koma til di rettferd!

29 - Lat deim verta utstrokne or livsens bok, og ikkje verta innskrivne med dei rettferdige!

30 - Men eg er ein arming full av verk, Gud, lat di frelsa berga meg!

31 - Eg vil lova Guds namn med song og høglova honom med takksegjing,

32 - og det skal tekkjast Herren betre enn ein ung ukse med horn og klauver.

33 - Når spaklyndte ser det, vil dei gleda seg; de som søkjer Gud - må dykkar hjarta liva!

34 - For Herren høyrer på dei fatige, og sine fangar vanvyrder han ikkje.

35 - Himmel og jord skal lova honom, havet og alt som krek i det.

36 - For Gud skal frelsa Sion og byggja byarne i Juda, og dei skal bu der og eiga deim. Og avkjømet til hans tenarar skal erva deim, og dei som elskar hans namn, skal bu der.