WeBible

1 - Ein song til lærdom av Asaf. Lyd, mitt folk, på læra mi, legg øyra til det munnen min talar!

2 - Eg vil opna min munn med fyndord, eg vil lata gåtor frå gamall tid strøyma ut.

3 - Det me hev høyrt og veit, og det våre feder hev fortalt oss,

4 - det vil me ikkje dylja for deira born, men fortelja Herrens pris for den komande ætti, og hans styrke og hans under, som han hev gjort.

5 - Han hev sett upp eit vitnemål i Jakob, og ei lov hev han lagt i Israel, som han baud våre feder, til å kunngjera deim for borni,

6 - so den komande ætti, dei born som skulde verta fødde, kunde kjenna deim, at dei kunde koma fram og fortelja um deim til sine born,

7 - og setja si von til Gud, og ikkje gløyma Guds verk, men taka vare på hans bodord,

8 - og ikkje vera som deira feder, ei tver og tråssug ætt, ei ætt som ikkje gjorde sitt hjarta fast, og som i si ånd ikkje var trufast mot Gud.

9 - Efraims born, dei væpna bogeskyttarar, dei snudde på stridsdagen.

10 - Dei heldt ikkje Guds pakt og vilde ikkje ferdast i hans lov.

11 - Og dei gløymde hans storverk og hans under som han hadde synt deim.

12 - For deira feder hadde han gjort under i Egyptarlandet på Soans mark.

13 - Han kløyvde havet og let deim ganga igjenom, og let vatnet standa som ein haug.

14 - Og han leidde deim med skyi um dagen, og heile natti ved elds ljos.

15 - Han kløyvde berg i øydemarki og let deim drikka som av store vatsdjup.

16 - Og han let bekkjer koma or fjellet og fekk vatn til å renna ned som elvar.

17 - Men dei heldt endå på og synda imot honom, og var tråssuge mot den Høgste i øydemarki.

18 - Og dei freista Gud i sitt hjarta, so dei kravde mat for si lyst.

19 - Og dei tala imot Gud, dei sagde: «Kann vel Gud duka bord i øydemarki?

20 - Sjå, han slo i berg, so vatn rann ut, og bekkjer fløymde. Tru han og kann gjeva brød, eller koma med kjøt til sitt folk?»

21 - Difor, då Herren høyrde det, vart han harm, og eld loga upp mot Jakob, og vreide reiste seg mot Israel;

22 - for dei trudde ikkje på Gud og leit ikkje på hans frelsa.

23 - Og han gav skyerne ovantil, og himmelportarne let han upp.

24 - Og han let manna regna yver deim til føda, og himmelkorn gav han deim.

25 - Englebrød fekk menneskje eta, nista sende han deim til mette.

26 - Han let austanvinden fara ut i himmelen, og han førde sunnanvinden fram ved si magt.

27 - Og han let kjøt regna yver deim som dust, og fljugande fuglar som havsens sand,

28 - og han let deim falla ned midt i deira læger, kringum deira bustader.

29 - Og dei åt og vart ovleg mette, og det dei hadde hug på, let han deim få.

30 - Dei var ikkje komne burt frå si lyst, endå hadde dei maten i munnen,

31 - då steig Guds vreide upp imot deim, og han drap deira sterke menner hjå deim, og Israels ungdomar slo han ned.

32 - Med alt dette synda dei endå, og dei trudde ikkje på hans under.

33 - Og han let deira dagar kverva i fåfengd, og deira år i rædsla.

34 - Når han slo deim ned, då spurde dei etter honom, og vende um og søkte Gud,

35 - og kom i hug at Gud var deira berg og den høgste Gud var deira atterløysar.

36 - Men dei gjølte for honom med sin munn, og laug for honom med si tunga.

37 - Og deira hjarta hekk ikkje fast ved honom, og dei var ikkje true mot hans pakt.

38 - Men han er miskunnsam, han forlet skuld og tyner ikkje, og mange gonger let han sin vreide venda um, og han vakte ikkje heile sin harm.

39 - Og han kom i hug at dei var kjøt, ein andepust som kverv og ikkje kjem att.

40 - Kor ofte dei tråssa honom i øydemarki og gjorde honom sorg i audni!

41 - Og dei freista atter Gud og krenkte Israels Heilage.

42 - Dei kom ikkje handi hans i hug, eller den dagen då han fria deim frå fienden,

43 - då han gjorde sine teikn i Egyptarland, og sine undergjerningar på Soans mark.

44 - Og han gjorde deira elvar til blod, og sine rennande vatn kunde dei ikkje drikka.

45 - Han sende imot deim flugesvermar som åt deim upp, og froskar som tynte deim.

46 - Og han gav deira grøda til gnagaren og deira arbeid til grashoppen.

47 - Han slo deira vintre ned med hagl og deira morbærtre med haglsteinar.

48 - Og han gav deira fe til haglet og deira hjorder til eldingarne.

49 - Han sende på deim sin brennande vreide, sinne og harm og trengsla, ei sending av uferds-englar.

50 - Han braut veg for sin vreide, han sparde ikkje deira sjæl for dauden, og deira liv gav han til sotti.

51 - Og han slo alle fyrstefødde i Egyptarland, fyrstegrøda av dei sterke i Khams tjeld.

52 - Og han let sitt folk fara av stad som sauer, og førde deim som ei hjord i øydemarki.

53 - Og han leidde deim trygt, og dei ræddast ikkje, men havet løynde deira fiendar.

54 - Og han førde deim til sitt heilage landmerke, det fjell som hans høgre hand hadde vunne.

55 - Og han dreiv ut heidningar for deim, og let deira land falla til deim som arv, og let Israels ætter bu i deira tjeld.

56 - Men dei freista Gud, den Høgste, og tråssa honom, og hans vitnemål agta dei ikkje på.

57 - Og dei veik av og var utrugne som deira feder, dei vende um som ein veik boge.

58 - Dei harma honom med sine haugar og eggja honom med sine avgudar.

59 - Gud høyrde det og vart vreid, og han vart svært leid av Israel.

60 - Og han gjekk burt frå sin bustad i Silo, det tjeld han hadde slege upp millom menneskje.

61 - Og han let sin styrke verta førd burt som fange, og gav si æra i fiendehand.

62 - Og han gav sitt folk til sverdet, og på sin arv harmast han.

63 - Eld åt deira unge menner, og deira møyar fekk ingen bruresong.

64 - Deira prestar fall for sverdet, og deira enkjor fekk ikkje syrgja

65 - Då vakna Herren som ein sovande, som ei kjempa frå rus av vin.

66 - Og han slo sine fiendar attende, og han førde yver deim æveleg skam.

67 - Og han støytte burt Josefs tjeld, og Efraims ætt valde han ikkje ut.

68 - Men han valde Judas ætt, Sions fjell som han elska.

69 - Og han bygde sin heilagdom som høge fjell, liksom jordi som han hev grunnfest til æveleg tid.

70 - Og han valde ut David, sin tenar, og tok honom frå sauegrindarne.

71 - Han førde honom frå lambsauerne som han fylgde, til å gjæta Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.

72 - Og han gjætte deim etter sitt ærlege hjarta, og med si kloke hand leidde han deim.