WeBible

1 - Då heldt Job fram med talen sin og sagde:

2 - «Å, var eg som i fordums måna’r, som den gong Gud mi verja var,

3 - då yver meg hans lampa skein, som lyste meg i myrkret fram,

4 - slik som eg var i mogne manndom, då Gud var ven i huset mitt,

5 - då Allvald endå med meg var, og mine born eg kring meg såg,

6 - då eg i fløyte foten tvådde, og olje rann av fjellet nær meg,

7 - då eg til porten steig i byen, og sessen min på torget tok!

8 - Ungdomen såg meg, løynde seg; dei gamle reiste seg og stod;

9 - hovdingar stogga midt i talen og lagde handi på sin munn;

10 - og røysti tagna hjå dei gjæve, og tunga seg til gomen kleimde;

11 - dei som meg høyrde, sælka meg, og dei som såg meg, vitna for meg.

12 - Eg berga arming når han ropa, og farlaus som var utan hjelp;

13 - velsigning fekk eg frå forkomne, og enkjor fekk eg til å jubla.

14 - Rettferd var min, eg hennar bunad; rett var mi kappa og mi kruna.

15 - Eg for den blinde auga var, og føter var eg for den halte.

16 - Ein far eg var for fatigfolk; eg for ukjende saki granska.

17 - På brotsmann tennerne eg knekte, reiv fengdi utor gapet hans.

18 - Eg sagde: «I reiret skal eg døy, med dagar talrike som sand.

19 - Til roti mi skal vatnet trengja, dogg bu ved natt på greini mi;

20 - mi æra held seg frisk hjå meg, bogen vert ny handi mi.»

21 - Dei høyrde ventande på meg, og lydde stilt på rådi mi.

22 - Og ikkje la dei mot mitt ord, min tale draup ned yver deim.

23 - På meg dei bia som på regn, ja, som vårregn opna munnen.

24 - Eg smilte til mismodige, mitt andlit fekk dei ikkje myrkt.

25 - Når eg deim vitja, sat eg fremst, sat som ein konge i sin herflokk, lik ein som trøystar syrgjande.