WeBible

1 - Det var ein som låg sjuk, Lasarus frå Betania, den vesle byen som Maria og Marta, syster hennar, budde i.

2 - Maria var den som salva Herren med myrrasalve, og turka føterne hans med håret sitt; og det var bror hennar, Lasarus, som låg sjuk.

3 - Systerne sende då bod til honom med dei ordi: «Herre, han som du hev so kjær, ligg sjuk!»

4 - Då Jesus høyrde det, sagde han: «Den sotti er ’kje nokor helsott, men ho er til Guds æra; Guds son skal få æra av det.»

5 - Jesus heldt mykje av Marta og syster hennar og Lasarus.

6 - Då han no høyrde at Lasarus låg sjuk, drygde han endå tvo dagar på den staden han var;

7 - då fyrst sagde han til læresveinarne sine: «Kom, lat oss fara til Judæa att!»

8 - «Rabbi,» sagde læresveinarne, «nyst vilde jødarne steina deg, og so fer du dit att!»

9 - «Er det ’kje tolv timar i dagen?» svara Jesus; «den som gjeng um dagen, snåvar ikkje; for han ser ljoset åt denne verdi;

10 - men den som gjeng um natti, han snåvar, av di han ikkje hev ljoset i seg.»

11 - So tala han, og um eit bil segjer han til deim: «Lasarus, venen vår, hev sovna; men no gjeng eg av og vekkjer honom.»

12 - «Herre, hev han sovna, so vert han nok god att,» sagde læresveinarne.

13 - Jesus hadde meint at han var slokna; men dei tenkte han tala um vanleg svevn.

14 - Då sagde Jesus reint ut: «Lasarus hev slokna!

15 - Og for dykkar skuld er eg glad at eg ikkje var der, so de kann koma til å tru. Men kom, lat oss ganga til honom!»

16 - Tomas - han som me kallar Didymus - sagde då til dei andre læresveinarne: «Lat oss ganga med, so me kann døy med honom!»

17 - Då Jesus kom fram, fekk han vita at Lasarus alt hadde lege fire dagar i gravi.

18 - Betania låg ikkje langt frå Jerusalem, berre ein fjordung på lag,

19 - og mange jødar var komne til Marta og Maria, og vilde trøysta dei i sorgi yver broren.

20 - Då no Marta høyrde at Jesus kom, gjekk ho til møtes med honom; men Maria sat heime.

21 - Då sagde Marta til Jesus: «Herre, hadde du vore her, so hadde ikkje bror min døytt.

22 - Men eg veit kor som er, at alt det du bed Gud um, det vil Gud gjeva deg.»

23 - Jesus segjer til henne: «Bror din skal standa upp att.»

24 - «Eg veit at han skal standa upp att når alle stend upp, på den siste dag,» svara Marta.

25 - Då sagde Jesus til henne: «Eg er uppstoda og livet! Den som trur på meg, skal liva, um han so døyr,

26 - og kvar den som liver og trur på meg, skal i all æva ikkje døy. Trur du det?»

27 - «Ja, Herre,» svara ho, «eg hev trutt, og trur, at du er Messias, Guds son, han som skulde koma til verdi.»

28 - Med so sagt gjekk ho av ’stad og kalla på Maria, syster si, og sagde til henne i løynd: «Meisteren er her og spør etter deg.»

29 - Då ho høyrde det, reiste ho seg snøgt og gjekk ut til honom.

30 - Jesus hadde endå ikkje kome inn i byen; han var endå på den staden der Marta hadde møtt honom.

31 - Då jødarne som var heime hjå Maria og trøysta henne, såg at ho brått reiste seg og gjekk ut, fylgde dei etter henne; dei tenkte ho gjekk ut til gravi og vilde gråta der.

32 - Som no Maria kom dit som Jesus var og fekk sjå honom, kasta ho seg ned for føterne hans og sagde: «Herre, hadde du vore her, so hadde ikkje bror min døytt.»

33 - Då Jesus såg at ho gret, og at jødarne som hadde fylgt henne gret, vart han harm i hugen og øste seg upp og sagde:

34 - «Kvar hev de lagt honom?» - «Kom og sjå, Herre!» svara dei.

35 - Jesus gret.

36 - Då sagde jødarne: «Sjå kor kjær han hadde honom!»

37 - Og sume av deim sagde: «Kunde ikkje han som opna augo på den blinde, ha gjort det so at denne mannen ikkje hadde døytt?»

38 - Då vart Jesus på nytt harm inni seg og gjekk burt til gravi; det var ein heller, og det låg ein stein attfyre.

39 - «Tak steinen ifrå!» segjer Jesus. Då segjer Marta, syster åt den avlidne: «Herre, det tevjar alt av honom, for han hev lege der på fjorde dagen!»

40 - Jesus segjer til henne: «Sagde eg deg ikkje at dersom du trur, skal du få sjå Guds herlegdom!»

41 - So tok dei steinen ifrå. Og Jesus lyfte augo mot himmelen og sagde: «Fader! eg takkar deg for di du hev høyrt meg!

42 - Eg visste nok at du alltid høyrer meg; men for folket skuld som stend her kringum, segjer eg dette, so dei skal tru at det er du som hev sendt meg.»

43 - Då han det hadde sagt, ropa han med høg røyst: «Lasarus, kom ut!»

44 - Ut kom den daude, med føterne og henderne sveipte i lindar, og med ein sveiteduk bunden kring andlitet. «Løys honom, so han fær ganga!» sagde Jesus til deim.

45 - Mange av jødarne, alle dei som var komne til Maria og hadde set det han gjorde, trudde då på honom.

46 - Nokre av deim gjekk til farisæarane og sagde deim kva Jesus hadde gjort.

47 - Då kalla øvsteprestarne og farisæarane det Høge Rådet i hop til eit møte og sagde: «Kva skal me gjera? Denne mannen gjer mange teikn!

48 - Let me honom få halda på soleis, kjem alle til å tru på honom, og då kjem romarane og tek både landet og folket vårt.»

49 - Og ein av deim, Kajafas - han var øvsteprest det året - sagde til deim:

50 - «De veit ingen ting! Ikkje heller tenkjer de på at det er til bate for dykk at ein mann døyr for landslyden, so ikkje heile folket gjeng til grunns.»

51 - Det sagde han ikkje av seg sjølv, men av di han var øvsteprest det året, var ordi hans ein spådom um at Jesus skulde døy for folket,

52 - og ikkje berre for folket, men at han og skulde samla i hop til eitt Guds born som er spreidde ikring.

53 - Frå den dagen lagde dei upp råd um å drepa honom.

54 - Difor gjekk ikkje Jesus lenger fritt ikring millom jødarne, men for derifrå til dei bygderne som ligg tett med øydemarki, til ein by som heiter Efraim; der heldt han til eit bil med læresveinarne sine.

55 - No leid det nær til påskehelgi åt jødarne, og mange for frå bygderne upp til Jerusalem fyre påske og skulde helga seg.

56 - Då leita dei etter Jesus, og sagde seg imillom med dei stod i templet: «Kva tenkjer de? Kjem han slett ikkje til høgtidi?»

57 - Men øvsteprestarne og farisæarane hadde gjeve påbod um at dersom nokon fekk vita kvar han var, skulde han segja frå, so dei kunde gripa honom.