WeBible

1 - Då dei var komne til Betfage, til Oljeberget, og ikkje hadde langt att til Jerusalem, då sende Jesus tvo læresveinar i veg og sagde til deim:

2 - «Gakk inn i den grendi som ligg beint framfor dykk! Der finn de straks ei asna som stend bundi, og ein fole attmed henne; dei skal de løysa og leida hit til meg.

3 - Og er det nokon som talar til dykk, so seg: «Herren treng um deim;» då sender han deim hit med ein gong.»

4 - Dette hende av di det laut sannast det som er tala gjenom profeten, når han segjer:

5 - «Seg til Sions dotter: Sjå, her kjem din konge til deg. Mjuk i åndi rid han på eit asen, folen åt eit klyvdyr.»

6 - Læresveinarne gjekk og gjorde som Jesus hadde sagt.

7 - Dei henta asna og folen, og lagde kjolarne sine på deim, og so sette han seg uppå.

8 - Og størsteparten av folket breidde klædi sine på vegen; andre braut kvister av trei og strådde på vegen.

9 - Og folkehoparne som gjekk fyre og fylgde etter, ropa: «Hosianna Davids son! Velsigna vere han som kjem i Herrens namn! Hosianna i det høgste!»

10 - Då han so drog inn i Jerusalem, vart det eit heilt oppstyr i byen; dei spurde: «Kven er dette?»

11 - Og folkehoparne svara: «Det er profeten, Jesus frå Nasaret i Galilæa.»

12 - So gjekk Jesus inn i Guds tempel og dreiv ut alle som handla i heilagdomen; han velte bordi åt pengevekslarane og krakkarne åt deim som selde duvor,

13 - og sagde til deim: «Det stend skrive: «Mitt hus skal kallast eit bønehus,» men de gjer det til eit røvarbol.»

14 - I templet kom det blinde og halte til honom, og han gjorde deim gode att.

15 - Men då dei øvste prestarne og dei skriftlærde såg underi han gjorde, og høyrde borni som ropa i templet: «Hosianna Davids son!» so vart dei arge og sagde til honom:

16 - «Høyrer du kva desse segjer?» «Ja!» svara han. «Hev de aldri lese: «Av småsveins mål og sogbarns låt hev du ein lovsong laga deg?»»

17 - So gjekk han frå deim og ut or byen, til Betania, og var der med natti.

18 - Då han gjekk inn til byen att um morgonen, vart han svolten.

19 - Då fekk han sjå eit einsleg fiketre attmed vegen. Han gjekk der burt, men fann ’kje anna på treet enn lauv. Då sagde han til det: «Aldri i verdi skal det koma frukt på deg meir.» Og straks turka fiketreet.

20 - Då læresveinarne såg det, undra dei seg og sagde: «Korleis kunde det hava seg at fiketreet turka so brått?»

21 - Jesus svara: «Det segjer eg dykk for sant: Dersom de trur og ikkje tvilar, so skal de gjera større ting enn det med fiketreet, ja, um de so segjer til dette fjellet: «Lyft deg upp og kasta deg ut i havet!» so skal det verta so.

22 - Og alt de bed um, skal de få, so sant de trur.»

23 - So gjekk han inn i templet, og med han lærde folket, kom dei øvste prestarne og styresmennerne for lyden burt til honom og sagde: «Kva rett hev du til å gjera dette, og kven gav deg den retten?»

24 - «No vil eg og spyrja dykk um ein ting,» sagde Jesus; «svarar de meg på det, so skal eg segja dykk kva rett eg hev til å gjera dette:

25 - Kvar var dåpen åt Johannes ifrå - frå himmelen eller frå menneskje?» Då sagde dei seg imillom: «Svarar me: «Frå himmelen,» so segjer han: «Kvi trudde de honom då ikkje?»

26 - Og svarar me: «Frå menneskje,» då må me ræddast folket; for alle held Johannes for ein profet.»

27 - So svara dei: «Det veit me ikkje.» «Då vil ikkje eg heller segja dykk kva rett eg hev til å gjera dette,» svara Jesus.

28 - «Men kva meiner de um det: Det var ein mann som hadde tvo søner. Han kom til den eine og sagde: «Gakk burt i vingarden, og arbeid der i dag, son min!»

29 - «Nei, eg vil ikkje,» svara han, men sidan angra han på det og gjekk.

30 - So kom faren til den andre, og sagde det same med honom. «Ja, herre, det skal eg,» svara han, men han gjekk ikkje.

31 - Kven av dei tvo gjorde no det faren vilde?» «Den fyrste,» svara dei. Då sagde Jesus til deim: «Det segjer eg dykk for sant: Tollmenner og skjøkjor kjem fyrr inn i Gudsrike enn de.

32 - For Johannes kom til dykk på rettferdsvegen, men de trudde honom ikkje. Tollmennerne og skjøkjorne dei trudde honom; men endå de såg det, kom de ikkje på andre tankar, og trudde honom ikkje då heller.

33 - Høyr no ei onnor likning: Det var ein gong ein husbonde, som laga ein vingard, og sette gjerde kringum, og stelte til ei vinpersa, og bygde eit tårn; so leigde han hagen burt til brukarar og for ut or landet.

34 - Då det no leid til at dei skulde hausta av hagen, sende han sveinarne sine til brukarane etter avlingi han skulde hava.

35 - Men brukarane greip sveinarne hans: ein skamslo dei, og ein drap dei, og ein steina dei.

36 - So sende han andre sveinar, fleire enn fyrste gongen; men dei gjorde like eins med deim.

37 - Sist so sende han son sin til deim og sagde: «Dei hev no vel age for son min!»

38 - Men då brukarane såg sonen, sagde dei seg imillom: «Sjå der er ervingen! Kom, lat oss slå honom i hel og eigna til oss arven hans!»

39 - So tok dei honom og støytte honom ut or vingarden og slo honom i hel.

40 - Når no vingardseigaren kjem, kva skal han då gjera med desse brukarane?»

41 - «Med vondt skal han løna desse vonde mennerne,» svara dei; «han skal gjera ende på deim, og vingarden skal han leiga burt til andre brukarar, som gjev han avlingi i rette tid.»

42 - Då sagde Jesus til dei: «Hev de aldri lese i skrifterne: «Den steinen som byggjarane vanda, den var det som vart hyrnestein; D’er Herren sjølv som so hev gjort det; for oss er det eit under stort?»

43 - Difor segjer eg dykk at Gudsriket skal takast ifrå dykk og gjevast til eit folk som ber dei frukterne som høyrer til der.

44 - Og den som fell på steinen, han skal slå seg sund, men den som steinen fell på, skal han smuldra til dust.»

45 - Då dei øvste prestarne og farisæarane høyrde likningarne hans, skyna dei at det var deim han tala um.

46 - Og dei tenkte på å gripa honom, men torde ikkje for folket; for dei heldt honom for ein profet.