WeBible

1 - So tok Jesus til ords att og sagde dei ei onnor likning:

2 - «Himmelriket kann liknast med ein konge som gjorde bryllaup åt son sin.

3 - Han sende ut sveinarne sine, og kalla deim som var bedne til bryllaups; men dei vilde ikkje koma.

4 - So sende han andre sveinar og sagde: «Seg til deim som er bedne: «No hev eg stelt til bryllaupsmaten; uksane mine og gjødfeet er slagta, og alt er ferdigt. Kom no til bryllaups!»»

5 - Men dei brydde seg ikkje um det; ein gjekk ut på åkeren sin og ein annan til krambudi si;

6 - og dei hine greip sveinarne hans, og skamførde deim og drap deim.

7 - Då vart kongen harm. Han sende ut herarne sine og gjorde ende på dråpsmennerne og brende upp byen deira.

8 - So sagde han til sveinarne sine: «Alt er ferdigt til bryllaupet, men dei bedne var ikkje verde det.

9 - Gakk no ut på vegar og vegskil og bed til bryllaups alle deim de finn!»

10 - So gjekk sveinarne ut på vegarne og bad i hop alle dei fann, både vonde og gode, og bryllaups-stova vart full av gjester.

11 - Då so kongen kom inn og vilde sjå gjesterne, vart han var ein som ikkje var bryllaupsklædd.

12 - Han segjer til honom: «Kjære, korleis hev du kome inn her og er ikkje bryllaupsklædd?» Men han kunde ingen ting svara.

13 - Då sagde kongen til bordsveinarne: «Bitt hender og føter på honom, og kasta honom ut i myrkret utanfor, der dei græt og skjer tenner!»

14 - For mange er kalla, men få er utvalde.»

15 - Då gjekk farisæarane burt og lagde råd um korleis dei skulde få fanga honom i ord.

16 - Dei sende læresveinarne sine til honom i lag med Herodes-mennerne og let deim segja: «Meister, me veit du er ærleg, og det er sanning det du lærer oss um Guds veg, og du bryr deg ikkje um nokon; for du gjer ikkje skil på folk.

17 - Seg oss no: Kva meiner du? Er det rett å svara skatt til keisaren, eller er det ikkje?»

18 - Men Jesus skyna den vonde meiningi deira og sagde: «Kvi freistar de meg, hyklarar?

19 - Lat meg sjå skattemynti!» So flidde dei honom ein sylvpening.

20 - «Kva er dette for eit bilæte og namn?» spurde han.

21 - «Det er keisarens,» svara dei. Då sagde han til deim: «So gjev keisaren det som keisarens er, og Gud det som Guds er!»

22 - Då dei høyrde det, undra dei seg og gjekk burt ifrå honom.

23 - Same dagen kom det nokre sadducæarar til honom - det er dei som segjer at det ikkje er nokor uppstoda - dei sette fram eit spursmål for honom og sagde:

24 - «Meister, Moses hev sagt: «Når ein mann døyr barnlaus, so skal bror hans gifta seg med enkja og halda uppe ætti åt bror sin.»

25 - No var det sju brør hjå oss. Den eine gifte seg, og døydde; han hadde ikkje born, og let etter seg kona si til broren.

26 - Like eins den andre og den tridje, radt til den sjuande.

27 - Etter deim alle døydde kona.

28 - Kven av dei sju skal no ho høyra til i eit anna liv? For dei hev havt henne alle.»

29 - Jesus svara: «De fer vilt, av di de ikkje kjenner skrifterne og ikkje Guds magt.

30 - For i eit anna liv er det ingen som gifter seg eller vert burtgift; dei er som Guds englar i himmelen.

31 - Men at dei avlidne skal standa upp att, hev de ’kje lese kva Gud hev tala til dykk um det, når han segjer:

32 - «Eg er Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud?» Og han er ikkje Gud for dei daude, men for dei livande.»

33 - Då folket høyrde det, vart dei reint upp i under yver læra hans.

34 - So snøgt som farisæarane fekk høyra at han hadde målbunde sadducæarane, samla dei seg kringum honom,

35 - og ein av deim, som var kunnig i lovi, vilde freista honom og spurde:

36 - «Meister, kva bod er det største i lovi?»

37 - Han svara: «»Du skal elska Herren, din Gud, av alt ditt hjarta og av all din hug og av alt ditt vit!»

38 - Det er det største og fyrste bodet.

39 - Men det er eit anna som likjest det, og det er: «Du skal elska næsten din som deg sjølv!»

40 - På desse tvo bodi kviler heile lovi og profetarne.»

41 - Med farisæarane var samla, spurde Jesus deim åt:

42 - «Kva trur de um Messias? Kven er han son åt?» «Åt David,» svara dei.

43 - Då sagde han: «Korleis kann då David i Anden kalla honom herre, når han segjer:

44 - «Herren sagde til herren min: «Sit ved høgre handi mi, til eg dine fiendar fær for dine føter lagt!»»

45 - Kallar no David honom herre, korleis kann han då vera son hans?»

46 - Men ingen kunde svara honom eit ord. Og ingen torde etter den dag koma med fleire spursmål til honom.