WeBible

1 - Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

2 - Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

3 - Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

4 - Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

5 - Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

6 - Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

7 - Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

8 - Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

9 - Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

10 - Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

11 - Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

12 - Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

13 - Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię!

14 - Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

15 - Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

16 - Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

17 - Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

18 - Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

19 - Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

20 - Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

21 - Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

22 - Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.