WeBible

1 - I odpowiedział Ijob, a rzekł:

2 - Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?

3 - Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.

4 - Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?

5 - On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.

6 - On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.

7 - Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.

8 - On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.

9 - On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.

10 - On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.

11 - Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.

12 - Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?

13 - Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.

14 - Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?

15 - Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.

16 - Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:

17 - Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;

18 - Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.

19 - Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?

20 - Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.

21 - Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.

22 - Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;

23 - Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;

24 - Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?

25 - Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.

26 - Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.

27 - Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:

28 - Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.

29 - Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?

30 - A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:

31 - Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.

32 - Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.

33 - Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.

34 - Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;

35 - Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.