WeBible

1 - Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm.

2 - Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!

3 - Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!

4 - Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.

5 - Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.

6 - Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?

7 - Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.

8 - Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.

9 - (Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)

10 - Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.

11 - Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.

12 - Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.

13 - Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.

14 - Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela.

15 - Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego.

16 - Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.

17 - Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.

18 - Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.

19 - A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:

20 - Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości. Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.