WeBible

1 - A odpowiadając Jezus, zasię im rzekł w podobieństwach, mówiąc:

2 - Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który sprawił wesele synowi swemu;

3 - I posłał sługi swe, aby wezwali zaproszonych na wesele; ale nie chcieli przyjść.

4 - Znowu posłał insze sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Otom obiad mój nagotował, woły moje i co było karmnego, pobito, i wszystko gotowe, pójdźcież na wesele.

5 - Ale oni zaniedbawszy odeszli, jeden do roli swojej, a drugi do kupiectwa swego;

6 - A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i pobili je.

7 - Co gdy król usłyszał, rozgniewał się, a posławszy wojska swoje, wytracił one morderce, i miasto ich zapalił.

8 - Tedy rzekł sługom swoim: Weseleć wprawdzie jest gotowe; lecz zaproszeni nie byli godni.

9 - Przetoż idźcie na rozstania dróg, kogokolwiek znajdziecie, wezwijcie na wesele.

10 - Tedy wyszedłszy oni słudzy na drogi, zgromadzili wszystkie, którekolwiek znaleźli, złe i dobre, i napełnione jest wesele gośćmi.

11 - A wszedłszy król, aby oglądał goście, obaczył tam człowieka nie odzianego szatą weselną;

12 - I rzekł mu: Przyjacielu! jakoś tu wszedł, nie mając szaty weselnej? A on zamilknął.

13 - Tedy rzekł król sługom: Związawszy nogi i ręce jego, weźmijcie go, a wrzućcie do ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

14 - Albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.

15 - Tedy odszedłszy Faryzeuszowie uczynili radę, jako by go usidlili w mowie.

16 - I posłali do niego ucznie swoje z Herodyjany, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, żeś jest prawdziwy, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a nie dbasz na nikogo; albowiem nie patrzysz na osobę ludzką.

17 - Przetoż powiedz nam, co ci się zda? Godzili się dać czynsz cesarzowi, czyli nie?

18 - Ale Jezus poznawszy złość ich, rzekł im: Czemuż mię kusicie, obłudnicy?

19 - Pokażcie mi monetę czynszową; a oni mu podali grosz.

20 - I rzekł im: Czyjże to obraz i napis?

21 - Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.

22 - To usłyszawszy, zadziwili się, a opuściwszy go, odeszli.

23 - Dnia onego przyszli do niego Saduceuszowie, którzy mówią, iż nie masz zmartwychwstania, i pytali go,

24 - Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz powiedział: Jeźliby kto umarł, nie mając dzieci, aby brat jego prawem powinowactwa pojął żonę jego, i wzbudził nasienie bratu swemu.

25 - Było tedy u nas siedm braci; a pierwszy pojąwszy żonę, umarł, a nie mając nasienia, zostawił żonę swoję bratu swemu.

26 - Także też wtóry i trzeci, aż do siódmego.

27 - A na ostatek po wszystkich umarła i ona niewiasta.

28 - Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z tych siedmiu będzie żoną, gdyż ją wszyscy mieli?

29 - A odpowiadając Jezus rzekł im: Błądzicie, nie będąc powiadomieni Pisma, ani mocy Bożej.

30 - Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić nie będą, ale będą jako Aniołowie Boży w niebie.

31 - A o powstaniu umarłych nie czytaliście, co wam powiedziano od Boga mówiącego:

32 - Jam jest Bóg Abrahama, i Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba? Bóg nie jestci Bogiem umarłych, ale żywych.

33 - A usłyszawszy to lud, zdumiał się nad nauką jego.

34 - Lecz gdy usłyszeli Faryzeuszowie, że zawarł usta Saduceuszom, zeszli się wespół.

35 - I spytał go jeden z nich, zakonnik, kusząc go i mówiąc:

36 - Nauczycielu! które jest największe przykazanie w zakonie?

37 - A Jezus mu rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej.

38 - To jest pierwsze i największe przykazanie.

39 - A wtóre podobne jest temuż: Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie.

40 - Na tych dwóch przykazaniach wszystek zakon i prorocy zawisnęli.

41 - A gdy się Faryzeuszowie zebrali, spytał ich Jezus,

42 - Mówiąc: Co się wam zda o Chrystusie? Czyim jest synem? Rzekli mu: Dawidowym.

43 - I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w duchu nazywa go Panem? mówiąc:

44 - Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.

45 - Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, jakoż jest synem jego?

46 - A żaden mu nie mógł odpowiedzieć i słowa, i nie śmiał go nikt więcej od onego dnia pytać.