WeBible

1 - Synu mój! jeźlibyś ręczył za przyjaciela twego, a dałbyś obcemu rękę twoję:

2 - Usidliłeś się słowy ust twoich, pojmanyś mowami ust twoich.

3 - Przetoż uczyń tak, synu mój! a wyzwól się, gdyżeś wpadł w rękę przyjaciela twego; idźże, upokórz się, a nalegaj na przyjaciela twego.

4 - Nie dawaj snu oczom twoim, ani drzemania powiekom twoim.

5 - Wyrwij się jako łani z rąk myśliwca i jako ptak z ręki ptasznika.

6 - Idź do mrówki, leniwcze! obacz drogi jej, a nabądź mądrości;

7 - Która, choć nie ma wodza, ani przełożonego, ani pana,

8 - Przecież w lecie gotuje pokarm swój, a zgromadza w żniwa żywność swoję.

9 - Leniwcze! dokądże leżeć będziesz? kiedyż wstaniesz ze snu swego?

10 - Trochę się prześpisz, trochę podrzemiesz, trochę złożysz ręce, abyś odpoczywał.

11 - A wtem ubóstwo twoje przyjdzie jako podróżny, a niedostatek twój, jako mąż zbrojny.

12 - Człowiek niepobożny, mąż złośliwy chodzi w przewrotności ust;

13 - Mruga oczyma swemi, mówi nogami swemi, ukazuje palcami swemi;

14 - Przewrotności są w sercu jego, myśli złe na każdy czas, a zwady rozsiewa.

15 - Przetoż prędko przyjdzie upadek jego; nagle skruszony będzie bez uleczenia.

16 - Sześć jest rzeczy, których nienawidzi Pan, a siódma jest obrzydliwością duszy jego;

17 - Oczów wyniosłych, języka kłamliwego, i rąk wylewających krew niewinną;

18 - Serca, które knuje myśli złe; nóg, które się kwapią bieżeć ku złemu;

19 - Świadka fałszywego, który mówi kłamstwo, i tego, który sieje rosterki między braćmi.

20 - Strzeżże, synu mój! przykazania ojca twego, a nie opuszczaj nauki matki twojej.

21 - Wiążże je zawżdy u serca twego, a wieszaj je u szyi twojej.

22 - Gdziekolwiek pójdziesz, poprowadzi cię; gdy, zaśniesz strzedz cię będzie, a gdy się ocucisz, rozmawiać z tobą będzie,

23 - (Bo przykazanie jest pochodnią, nauka światłością, a drogą żywota są karności ćwiczenia.)

24 - Aby cię strzegły od niewiasty złej, i od łagodnego języka niewiasty obcej.

25 - Nie pożądaj piękności jej w sercu twojem, a niech cię nie łowi powiekami swemi.

26 - Albowiem dla niewiasty wszetecznej zubożeje człowiek aż do kęsa chleba; owszem żona cudzołożna drogą duszę łowi.

27 - Izaż może kto brać ogień do zanadrzy swoich, aby szaty jego nie zgorzały?

28 - Izaż może kto chodzić po rozpalonym węglu, aby się nogi jego nie poparzyły?

29 - Tak kto wchodzi do żony bliźniego swego, nie będzie bez winy, ktokolwiek się jej dotknie.

30 - Nie kładą hańby na złodzieja, jeżliż co ukradnie, chcąc nasycić duszę swoję, będąc głodnym;

31 - Ale gdy go zastaną, nagradza siedmiorako, albo wszystkę majętność domu swego daje.

32 - Lecz cudzołożący z niewiastą głupi jest, a kto chce zatracić duszę swoję, ten to czyni.

33 - Karanie i zelżywość odniesie, a hańba jego nie będzie zgładzona.

34 - Bo zawisna miłość jest zapalczywością męża, a nie sfolguje w dzień pomsty.

35 - Nie będzie miał względu na żaden okup, ani przyjmie, chociażby mu najwięcej darów dawano.