WeBible

1 - Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.

2 - Want Job antwoordde en zeide:

3 - De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;

4 - Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;

5 - Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!

6 - Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!

7 - Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;

8 - Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;

9 - Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!

10 - Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.

11 - Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?

12 - Waarom zijn mij de knieën voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?

13 - Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;

14 - Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;

15 - Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.

16 - Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.

17 - Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;

18 - Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.

19 - De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.

20 - Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?

21 - Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;

22 - Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;

23 - Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?

24 - Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.

25 - Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.

26 - Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.